branch, large
کنگ
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
دهی است از دهستان شاندیز بخش طرقبه شهرستان مشهد ( خراسان ) واقع در ۱۲ کیلومتری جنوب باختر طرقبه کوهستانی و معتدل دارای ۲٠۵۸ تن سکنه محصول غله بنشن صنعت دستی قالیچه بافی .
امرد، پسرقوی هیکل، قوی جثه، بی شرم
( صفت ) ۱ - ستبر و قوی هیکل : و دمم گرفتی چنانک عورتی را مردی کنگی فرو گیرد . ۲ - پسرامرد درشت و قوی جثه : گه گریبانم بگیرد قحبه ای گاه کنگی بشکند دندان من . ( سعدی )
امرد، پسرقوی هیکل، قوی جثه، بی شرم
( صفت ) ۱ - ستبر و قوی هیکل : و دمم گرفتی چنانک عورتی را مردی کنگی فرو گیرد . ۲ - پسرامرد درشت و قوی جثه : گه گریبانم بگیرد قحبه ای گاه کنگی بشکند دندان من . ( سعدی )
فرهنگ معین
(کَ ) (اِ. ) ۱ - سرانگشت تا دوش . ۲ - بال پرنده ، جناح . ۳ - شاخة درخت .
(کُ یا کِ ) (ص . ) ۱ - ستبر و قوی هیکل . ۲ - پسر امرد درشت و قوی جثه .
(کُ یا کِ ) (ص . ) ۱ - ستبر و قوی هیکل . ۲ - پسر امرد درشت و قوی جثه .
(کَ) (اِ.) 1 - سرانگشت تا دوش . 2 - بال پرنده ، جناح . 3 - شاخة درخت .
(کُ یا کِ) (ص .) 1 - ستبر و قوی هیکل . 2 - پسر امرد درشت و قوی جثه .
لغت نامه دهخدا
کنگ. [ ک َ ] ( اِ ) به معنی بال است یعنی سرانگشتان دست آدمی تا دوش. ( برهان ) ( فرهنگ رشیدی ). بازوی انسان. ( غیاث ). بال باشد و آن از سر انگشتان است تا بازو و کتف. ( انجمن آرا ) ( ازجهانگیری ). بال آدمی یعنی از سرانگشتان تا دوش. ( ناظم الاطباء ). || از جانوران پرنده ، جناح. ( برهان ) ( فرهنگ رشیدی ) ( انجمن آرا ) ( جهانگیری ). بال مرغ. جناح و بال پرندگان. ( ناظم الاطباء ) :
آن خسیس از نهایت خست
کنگ کنجشککی بکس ندهد.
بر کنگ نبات آنکه در این شیشه کره بست
در نقش هم او صورت قرصک که و مه بست.
کنگ. [ ک ُ ] ( ص ) مرد سطبر و قوی هیکل. ( برهان ) ( جهانگیری ). فربه و قوی هیکل. ( غیاث ). مرد قوی هیکل. ( فرهنگ رشیدی ). مردمان قوی هیکل. ( انجمن آرا ). مرد شناور استوارخلقت بزرگ جثه. ( ناظم الاطباء ). پسر جوان . ( از فهرست ولف ) :
همان کنگ مردان چو شیر یله
ابا طوق زرین و مشکین کله.
کنگ. [ ک ِ ] ( ص ) پسر امرد درشت قوی جثه. ( برهان ). امرد قوی جثه. ( فرهنگ رشیدی ) ( انجمن آرا ). پسر امرد بی اندام و بدشکل بزرگ جثه. ( ناظم الاطباء ). امرد بزرگ و قوی تن. امرد بزرگ وقوی قالب. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
داری کنگی کلندره که شب و روز
خواجه ما را ز کیر دارد خشنود.
محکم سطبر ساقی زین گردساعدی.
کنگ نگوید که نه رجال رحالیم.
سر از آن کور چار چون خرچنگ.
آن خسیس از نهایت خست
کنگ کنجشککی بکس ندهد.
؟( از فرهنگ رشیدی ).
|| از درختان ، به معنی شاخ باشد. ( برهان ) ( فرهنگ رشیدی ) ( انجمن آرا ) ( جهانگیری ). شاخ درخت. ( غیاث )( ناظم الاطباء ). || مجازاً به معنی شاخ نبات ( خوردنی ). ( حاشیه برهان چ معین ) : بر کنگ نبات آنکه در این شیشه کره بست
در نقش هم او صورت قرصک که و مه بست.
بسحاق اطعمه ( از حاشیه برهان ایضاً ).
کنگ. [ ک ُ ] ( ص ) مرد سطبر و قوی هیکل. ( برهان ) ( جهانگیری ). فربه و قوی هیکل. ( غیاث ). مرد قوی هیکل. ( فرهنگ رشیدی ). مردمان قوی هیکل. ( انجمن آرا ). مرد شناور استوارخلقت بزرگ جثه. ( ناظم الاطباء ). پسر جوان . ( از فهرست ولف ) :
همان کنگ مردان چو شیر یله
ابا طوق زرین و مشکین کله.
فردوسی ( از انجمن آرا ).
|| امرد و جوان شوخ و گستاخ. ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) بیخ و بن خوشه خرما. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). خوشه خرما. ( غیاث ) ( فرهنگ رشیدی ) ( جهانگیری ): بُسر؛ کنگ خرما. ( ملخص اللغات حسن خطیب ).کنگ. [ ک ِ ] ( ص ) پسر امرد درشت قوی جثه. ( برهان ). امرد قوی جثه. ( فرهنگ رشیدی ) ( انجمن آرا ). پسر امرد بی اندام و بدشکل بزرگ جثه. ( ناظم الاطباء ). امرد بزرگ و قوی تن. امرد بزرگ وقوی قالب. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
داری کنگی کلندره که شب و روز
خواجه ما را ز کیر دارد خشنود.
منجیک ( از یادداشت ایضاً ).
کنگی بلندبینی کنگی بلندپای محکم سطبر ساقی زین گردساعدی.
عنصری ( از یادداشت ایضاً ).
بل نه رجالند که رحال رجالندکنگ نگوید که نه رجال رحالیم.
ناصرخسرو.
هر یکی با دو کنگ سبزارنگ سر از آن کور چار چون خرچنگ.
سنایی ( از انجمن آرا ).
قاضی تو اگر پند برادر بپذیری کنگ . [ ک َ ] (اِ) به معنی بال است یعنی سرانگشتان دست آدمی تا دوش . (برهان ) (فرهنگ رشیدی ). بازوی انسان . (غیاث ). بال باشد و آن از سر انگشتان است تا بازو و کتف . (انجمن آرا) (ازجهانگیری ). بال آدمی یعنی از سرانگشتان تا دوش . (ناظم الاطباء). || از جانوران پرنده ، جناح . (برهان ) (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا) (جهانگیری ). بال مرغ . جناح و بال پرندگان . (ناظم الاطباء) :
آن خسیس از نهایت خست
کنگ کنجشککی بکس ندهد.
|| از درختان ، به معنی شاخ باشد. (برهان ) (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا) (جهانگیری ). شاخ درخت . (غیاث )(ناظم الاطباء). || مجازاً به معنی شاخ نبات (خوردنی ). (حاشیه برهان چ معین ) :
بر کنگ نبات آنکه در این شیشه کره بست
در نقش هم او صورت قرصک که و مه بست .
آن خسیس از نهایت خست
کنگ کنجشککی بکس ندهد.
؟(از فرهنگ رشیدی ).
|| از درختان ، به معنی شاخ باشد. (برهان ) (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا) (جهانگیری ). شاخ درخت . (غیاث )(ناظم الاطباء). || مجازاً به معنی شاخ نبات (خوردنی ). (حاشیه برهان چ معین ) :
بر کنگ نبات آنکه در این شیشه کره بست
در نقش هم او صورت قرصک که و مه بست .
بسحاق اطعمه (از حاشیه ٔ برهان ایضاً).
کنگ . [ ک ِ ] (ص ) پسر امرد درشت قوی جثه . (برهان ). امرد قوی جثه . (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا). پسر امرد بی اندام و بدشکل بزرگ جثه . (ناظم الاطباء). امرد بزرگ و قوی تن . امرد بزرگ وقوی قالب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
داری کنگی کلندره که شب و روز
خواجه ٔ ما را ز کیر دارد خشنود.
کنگی بلندبینی کنگی بلندپای
محکم سطبر ساقی زین گردساعدی .
بل نه رجالند که رحال رجالند
کنگ نگوید که نه رجال رحالیم .
هر یکی با دو کنگ سبزارنگ
سر از آن کور چار چون خرچنگ .
قاضی تو اگر پند برادر بپذیری
گیری ز طلب کردن این کنگ کناره .
من سوزنیم کنگ نر و دیوانه
بندم در کون هر دو با یک خانه .
منم کلوک خرافسار و کنگ خشک سپوز.
فارغ است از خشت و از پیکار خشت
واز چو تو مادرفروش کنگ زشت .
کنگ زفتی کودکی را یافت خرد
زرد شد کودک ز بیم قصد مرد.
شمع را هنگام خلوت زود کشت
ماند هندو با چنان کنگ درشت .
گه گریبانم بگیرد قحبه ای
گاه کنگی بشکند دندان من .
و رجوع به گنگ شود. || مرد پست و عوام . (ناظم الاطباء). || زبان آور. (برهان ) (غیاث ) (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا) (جهانگیری ). زبان آور و پرگو. (ناظم الاطباء). || تنگ چشم و خسیس . (برهان ). || بی حیا. (برهان ) (غیاث ) (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا) (جهانگیری ). گستاخ و بی حیا. (ناظم الاطباء) :
هر چند که کنگیم و کلوکیم و لکامیم .
|| هم نشین و مصاحب . (ناظم الاطباء).
داری کنگی کلندره که شب و روز
خواجه ٔ ما را ز کیر دارد خشنود.
منجیک (از یادداشت ایضاً).
کنگی بلندبینی کنگی بلندپای
محکم سطبر ساقی زین گردساعدی .
عنصری (از یادداشت ایضاً).
بل نه رجالند که رحال رجالند
کنگ نگوید که نه رجال رحالیم .
ناصرخسرو.
هر یکی با دو کنگ سبزارنگ
سر از آن کور چار چون خرچنگ .
سنایی (از انجمن آرا).
قاضی تو اگر پند برادر بپذیری
گیری ز طلب کردن این کنگ کناره .
انوری .
من سوزنیم کنگ نر و دیوانه
بندم در کون هر دو با یک خانه .
سوزنی .
منم کلوک خرافسار و کنگ خشک سپوز.
سوزنی .
فارغ است از خشت و از پیکار خشت
واز چو تو مادرفروش کنگ زشت .
مولوی .
کنگ زفتی کودکی را یافت خرد
زرد شد کودک ز بیم قصد مرد.
مولوی .
شمع را هنگام خلوت زود کشت
ماند هندو با چنان کنگ درشت .
مولوی .
گه گریبانم بگیرد قحبه ای
گاه کنگی بشکند دندان من .
سعدی (از حاشیه ٔ برهان چ معین ).
و رجوع به گنگ شود. || مرد پست و عوام . (ناظم الاطباء). || زبان آور. (برهان ) (غیاث ) (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا) (جهانگیری ). زبان آور و پرگو. (ناظم الاطباء). || تنگ چشم و خسیس . (برهان ). || بی حیا. (برهان ) (غیاث ) (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا) (جهانگیری ). گستاخ و بی حیا. (ناظم الاطباء) :
هر چند که کنگیم و کلوکیم و لکامیم .
سوزنی (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
|| هم نشین و مصاحب . (ناظم الاطباء).
کنگ . [ ک ُ ] (اِخ ) نام بندری است از بنادر. (برهان ). بندر کنگ یکی از بنادر خلیج فارس است و قریب 4000 تن سکنه دارد. (جغرافیای طبیعی کیهان ص 109). بندری است از بنادر فارس که آن را کنگان گویند و آن را دیده ام از بنادر قدیم است مقدم بر بوشهر و سایر بنادر بوده ، بوشهر در یمین و عسلویه در یسار آن و اقع شده و شیخ جباره عرب تمیمی حاکم آن بوده است . (انجمن آرای ناصری ). نام بندری است . (ناظم الاطباء). رجوع به کنگان شود.
کنگ . [ ک ُ ] (ص ) مرد سطبر و قوی هیکل . (برهان ) (جهانگیری ). فربه و قوی هیکل . (غیاث ). مرد قوی هیکل . (فرهنگ رشیدی ). مردمان قوی هیکل . (انجمن آرا). مرد شناور استوارخلقت بزرگ جثه . (ناظم الاطباء). پسر جوان . (از فهرست ولف ) :
همان کنگ مردان چو شیر یله
ابا طوق زرین و مشکین کله .
|| امرد و جوان شوخ و گستاخ . (ناظم الاطباء). || (اِ) بیخ و بن خوشه ٔ خرما. (برهان ) (ناظم الاطباء). خوشه ٔ خرما. (غیاث ) (فرهنگ رشیدی ) (جهانگیری ): بُسر؛ کنگ خرما. (ملخص اللغات حسن خطیب ).
همان کنگ مردان چو شیر یله
ابا طوق زرین و مشکین کله .
فردوسی (از انجمن آرا).
|| امرد و جوان شوخ و گستاخ . (ناظم الاطباء). || (اِ) بیخ و بن خوشه ٔ خرما. (برهان ) (ناظم الاطباء). خوشه ٔ خرما. (غیاث ) (فرهنگ رشیدی ) (جهانگیری ): بُسر؛ کنگ خرما. (ملخص اللغات حسن خطیب ).
فرهنگ عمید
۱. (زیست‌شناسی) بال مرغ؛ بال.
۲. شاخۀ درخت.
۱. قوی‌هیکل؛ قوی‌جثه.
۲. امرد و بی‌شرم: ◻︎ گه گریبانم بگیرد قحبه‌ای / گاه کنگی بشکند دندان من (سعدی: لغت‌نامه: کنگ).
۱. قوی هیکل، قوی جثه.
۲. امرد و بی شرم: گه گریبانم بگیرد قحبه ای / گاه کنگی بشکند دندان من (سعدی: لغت نامه: کنگ ).
۱. (زیست شناسی ) بال مرغ، بال.
۲. شاخۀ درخت.
۲. امرد و بی شرم: گه گریبانم بگیرد قحبه ای / گاه کنگی بشکند دندان من (سعدی: لغت نامه: کنگ ).
۱. (زیست شناسی ) بال مرغ، بال.
۲. شاخۀ درخت.
دانشنامه عمومی
کُنگ؛ خرمایی که هنوز پخته نشده است.
این ها دو واژه با دو تلفظ برای دو منطقهٔ جغرافیایی گوناگون هستند:
سرزمین باستانی کَنگ
بندر کُنگ
کنگ (روستا)، روستایی از توابع بخش طرقبه شهرستان مشهد در استان خراسان رضوی
سرزمین باستانی کَنگ
بندر کُنگ
کنگ (روستا)، روستایی از توابع بخش طرقبه شهرستان مشهد در استان خراسان رضوی
wiki: ایران است.
بندر کنگ همواره جزو دهستان حومه بندر لنگه و مرکز این دهستان بوده و از توابع بخش مرکزی شهرستان بندر لنگه است.
در کنگ مساجد متعدد و مغازه های گوناگونی وجود دارد، بیشتر اهل کنگ از پیروان امام شافعی هستند، و به زبان فارسی تکلم می کنند، اما نوشته های آنها به زبان عربی است و نامه ها و سندها را به زبان عربی تدوین می نمایند.
بندر کنگ دارای تأسیسات برق، لوله کشی، بانک، مخابرات، مسجد، آب انبار (برکه)، مدارس دبستان، راهنمایی و دبیرستان است.
بندر کنگ همواره جزو دهستان حومه بندر لنگه و مرکز این دهستان بوده و از توابع بخش مرکزی شهرستان بندر لنگه است.
در کنگ مساجد متعدد و مغازه های گوناگونی وجود دارد، بیشتر اهل کنگ از پیروان امام شافعی هستند، و به زبان فارسی تکلم می کنند، اما نوشته های آنها به زبان عربی است و نامه ها و سندها را به زبان عربی تدوین می نمایند.
بندر کنگ دارای تأسیسات برق، لوله کشی، بانک، مخابرات، مسجد، آب انبار (برکه)، مدارس دبستان، راهنمایی و دبیرستان است.
wiki: سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱٬۴۷۲ نفر (۳۵۴ خانوار) بوده است. ولی در سال ۱۳۹۰ جمعیت این روستا به ۷۹۹ نفر (۲۷۱ خانوار) کاهش یافته است.
wiki: بخش دینور شهرستان صحنه در استان کرمانشاه ایران است.
این روستا در دهستان کندوله قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۴۴۹ نفر (۱۱۳خانوار) بوده است.
این روستا در دهستان کندوله قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۴۴۹ نفر (۱۱۳خانوار) بوده است.
wiki: کنگ (صحنه)
گویش مازنی
باسن –کون
/keng/ باسن –کون
پیشنهاد کاربران
کنگ. ( زبان مازنی ) ، نشیمنگاه، سرین، کون، سوراخ کون.
خرما مارس قرمز یا زرد در زبان ملکی گالی بشکرد
کلمات دیگر: