موج حامل

در مخابرات، موج حامل یا حامل، موجی است (معمولاً سینوسی) که با هدف حمل اطلاعات، به وسیلهٔ یک سیگنال دیگر (سیگنال اطلاعات) مدوله می شود.موج حامل معمولاً دارای بسامد بسیار بیشتری نسبت به سیگنال مدوله کننده است. هدف از این کار معمولاً انتقال اطلاعات در فضای آزاد و به صورت موج الکترومغناطیسی است (مانند ارتباطات رادیویی)، و یا امکان استفاده از محیط انتقال مشترک برای چندین حامل با فرکانس های متفاوت است؛ این کار از طریق مالتی پلکسینگ تقسیم فرکانس (به انگلیسی: frequency division multiplexing) انجام می شود (مانند کاری که در سامانهٔ تلویزیون کابلی صورت می گیرد).
شکلی از موج که برای مدولاسیون با یک سیگنال حاوی پیام مناسب است.
یک گسیل مدوله نشده.
مدولاسیون فرکانس (اف ام) و مدولاسیون دامنه (ای ام) روش هایی معمول برای مدوله کردن حامل هستند. در روش مدولاسیون اس اس بی حامل عمداً تضعیف می شود (و حتی در بعضی روش های اس اس بی، به کلی حذف می شود). موج حامل را باید دوباره در گیرنده به وسیلهٔ یک بی اف او (نوسان ساز فرکانس ضربانی) ایجاد کرد. فرکانس یک ایستگاه تلویزیونی یا رادیویی در واقع فرکانس مرکزی موج حامل است.
در مخابرات، عبارت حامل با مخفف cxr یا موج حامل، می تواند معانی زیر را بدهد:
روش های نوین ارتباطات (مانند طیف گسترده و فراپهن باند (به انگلیسی: ultra-wideband)) موج حامل متعارف ندارند، حتی اواف دی ام (که در دی اس ال به کار می رود و در اروپا برای اچ دی تی وی استفاده می شود) هم چنین است.

رجوع شود به:حامل