زردپی

معمولاً در انتهاهای ماهیچه ها بافت همبند متراکم شده و ساختاری به نام زَردپـِی یا تاندون (به انگلیسی: Tendon) را تشکیل می دهد.زردپی از بافت های رشته ای مانند است که معمولاً ماهیچه را به استخوان متصل می کند و توانایی مقاومت در برابر کشش را دارا است. زردپی ها مانند رباط ها از کلاژن ساخته شده اند و تفاوت آن ها در این است که رباط استخوانی را به استخوان دیگر متصل می کند.
زردپی ها حاوی دستجاتی از رشته های موازی کلاژن هستند و این ساختارها معمولاً ریسمان گونه و سفیدرنگ و در طول و ضخامت های مختلف دیده می شوند. در محل اتصال زردپی ها به استخوان رشته های کلاژن به داخل بافت استخوان متراکم نفوذ کرده ولی بافت همبند اطراف دستجات کلاژن با پری اسلنوم یکی می شوند.
هر انگشت دو زردپی خم کننده (فلکسور) دارد. یکی زردپی خم کننده عمقی است که به سطح ولار استخوان بند انتهایی انگشت متصل می شود و وظیفه آن خم کردن بند انتهایی روی بند وسط یا به زبان دیگر خم کردن مفصل اینترفالانژیال دیستال است. ماهیچه این زردپی در ناحیه ساعد قرار گرفته است.
زردپی دیگر، خم کننده سطحی انگشت است که به سطح ولار استخوان بند میانی انگشت متصل می شود و وظیفه آن خم کردن بند وسط روی بند پرگزیمال یا به زبان دیگر خم کردن مفصل اینترفالانژیال پرگزیمال است. عضله این زردپی نیز در ناحیه ساعد قرار گرفته است.

زَرْدپِی (tendon)
(یا: تاندون) در مهره داران، طناب بسیار محکمی از بافت هم بند رشته ای. ماهیچه را به استخوان متصل می کند. زردپی ها عموماً از دسته هایی از رشته های پروتئینی کلاژنتشکیل شده اند و از آن جایی که غیرقابل کشش اند، بر انتقال نیروی عضله به منظور حرکت بسیار مؤثرند. زردپی ها از یک انتها به بافت هم بند اطراف رشته های ماهیچه یا سارکورلِمّا(غشای ماهیچه)، و از انتهای دیگر به بافت هم بند اطراف استخوان یا ضریعمتصل می شوند. زردپی قبل از پاره شدن قادر به تحمل فشار یا کششی حدود ۵۰۰ کیلوگرم بر سانتی متر مربع اند. زردپی ها ازنظر دریافت خون نسبتاً فقیرند و در صورت پاره شدن به آهستگی ترمیم می شوند.