کلمه جو
صفحه اصلی

سیف بن ذی یزن

لغت نامه دهخدا

سیف بن ذی یزن. [ س َ اِ ن ِ ی َ زَ ] ( اِخ ) یکی از پادشاهان خاندان حمیری. طبق روایت وی برای رهایی عربستان جنوبی از تسلط حبشیان که از زمان ذونواس در آنجاحکومت میکردند، نخست از دربار بیزانس و سپس از خسروانوشیروان ، شاهنشاه ساسانی یاری خواست. شاهنشاه چون در این اقدام سودی چندان نمی دید، گروهی از جنایتکاران را از زندان آزاد کرد و تحت فرماندهی وهرز بیاری او فرستاد. این گروه بهمراهی اتباع سیف ، حبشیان را که تحت فرمان مسروق بودند شکست داده اخراج کردند و ایرانیان سیف را بعنوان شاه بر تخت نشاندند. این فتح در حدود سال 570 م. صورت گرفت. ( فرهنگ فارسی معین ).

دانشنامه عمومی

سیف بن ذی یَزَن (؟ - ۵۷۴م) از پادشاه حمیری و از پادشاهان باستانی یمن بود. نام کامل وی ( سیف بن ذی یزن بن عافر بن أسلم بن زید، من أذواء حمیر.).
لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ سیف بن ذی یزن
عبدالحسین زرین کوب. تاریخ ایران قبل از اسلام. انتشارات امیرکبیر؛ شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۰۰-۰۰۶۴-۹
سیف در زمان چیرگی حبشیان بر یمن در سدهٔ ششم میلادی از ساسانیان کمک خواست. انوشیروان گروهی از زندانیان را به فرماندهی پیرمردی به نام وهرز دیلمی به شرط آزادی به گشودن یمن گسیلاند. در پیرامون ۵۷۰ میلادی این گروه به یاری هواخواهان سیف بر حبشیان پیروزی یافتند و در یمن جای گرفتند و سیف نیز به پادشاهی گماشته شد. سیف در صنعاء کشته شد.

دانشنامه آزاد فارسی

سِیفِ بْنِ ذی یَزَن (حک: ۵۳۱ـ۵۷۹م)
امیر یمن. وی، که از خاندان حِمْیَر بود، در حدود ۵۷۰م برای آزادی یمن از دست حبشی ها تلاشی وسیع کرد و سرانجام، با کمک نظامی خسرو انوشیروان ساسانی، حبشی ها را از جنوب عربستان بیرون راند و با حمایت دولت ایران به امارت یمن نشست، اما طولی نکشید که کشته شد.


کلمات دیگر: