موتور درون سوز

موتورهای درون سوز یا موتورهای احتراق داخلی به موتور هایی گفته می شود که در آن ها مخلوط سوخت و اکسیدکننده (معمولاً هوا یا اکسیژن) در داخل محفظهٔ بسته ای به نام محفظه احتراق واکنش داده و محترق می شوند. بر اثر احتراق گازهای داغ با دما و فشار بالا حاصل می شوند و بر اثر انبساط این گازها پیستونن موتور به حرکت درآمده و کار انجام می دهند. هرچند غالباً منظور از به کار بردن اصطلاح موتورهای درون سوز، موتورهای معمول در خودروها می باشند، با این حال موتورهای موشک و انواع موتورهای جت نیز مشمول تعریف موتورهای درون سوز می شوند.
موتور برون سوز
حجم موتور
موتورهای اشتعال تراکمی سوخت همگن
موتور درون سوز، یک وسیلهٔ گردنده است که در خودروها، هواگردها، قایق موتوری، موتورسیکلتها و صنایع کاربرد دارد. بدون بهره گیری از موتورهای درون سوز، اختراع و ساخت هواپیماها ممکن نبود.تا پیش از پرواز نخستین هواپیمای جت در سال ۱۹۳۹، نیروی محرکه تمام هواپیماها در واقع توسط موتورهای درون سوز تأمین می شد.
نخستین موتور درون سوز چهارزمانه توسط نیکلاس آگوست اوتو، مخترع آلمانی ویلیام وگنر و در سال ۱۸۷۶ ساخته شد.
فناوری های استفاده شده در پیشرانه اتومبیل ها در طول تاریخ صنعت خودروسازی دچار تغییرات فراوانی شده است اما یکی از سیستم های ماندگار در این صنعت موتورهای احتراق داخلی یا درون سوز بوده است.

موتور درون سوز (internal-combustion engine)
موتوری حرارتی که سوخت آن در داخل می سوزد. نوع دیگر موتورها، موتور برون سوز، مثل ماشین بخار، است که سوخت آن در واحدی مجزا می سوزد. موتور دیزل و موتور بنزینی نمونه هایی از موتورهای درون سوزند. توربینهای گاز و موتورهای جت و موشک نیز جزو موتورهای درون سوز محسوب می شوند، زیرا سوخت آن ها داخل محفظۀ اشتعالِ موتور سوزانده می شود.