کلمه جو
صفحه اصلی

الانتصار

دانشنامه آزاد فارسی


دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] علی بن حسین بن موسی بن محمد بن موسی بن ابراهیم بن جعفر الصادق، ملقب به شریف مرتضی علم الهدی (م 436 ق).
سید مرتضی در کلیه خصال و در فضل، علم، کلام، حدیث، شعر، خطابه، بزرگواری و بخشش یکتای روزگار خود بود. سید مرتضی در آغاز به اتفاق برادرش سید رضی از محضر ابن نباته استفاده کرد سپس با آن که هنوز سال های آغازین عمر را سپری می کرد به حضور ابوعبدالله محمد بن محمد بن نعمان معروف به شیخ مفید شرفیاب گردید.
پیش از آن که نامبردگان به حضور شیخ معرفی شوند، وی در خواب می بیند که حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام در مسجد کرخ به همراه فرزندان ارجمندش حضرت امام حسن و امام حسین علیهم السلام که هر دو خردسال اند بر او وارد شدند.
شیخ مفید به مجردی که از ورود آن حضرت باخبر می شود به احترام آن سیده زنان دنیا و آخرت حرکت می کند. فاطمه علیهاالسلام می فرماید: فرزندان مرا فقه بیاموز! شیخ از خواب بیدار می شود. او همواره از این رؤیا در اندیشه بود تا این که مطابق معمول در مسجد کرخ حضور پیدا می کند.
در این موقع فاطمه دختر ناصر در حالی که دو کودک پیشاپیش او در حرکت بودند، وارد مسجد می شوند. فاطمه اظهار می دارد: ای شیخ! این دو فرزند من اند که به حضور تو آورده ام تا آن ها را علم فقه بیاموزی.
این کتاب فقهی در فروع و مخصوص شیعه امامیه است. مؤلف آن را برای وزیر عمیدالدین نوشت زیرا علمای عامه بر شیعه خرده می گرفتند که این فروع مخالف اجماع است. سید مرتضی در این کتاب ثابت کرده است که این مسائل نه تنها مخالف دیدگاه های فقهای مذاهب دیگر نیست بلکه حجت قاطع از کتاب و سنت بر آن قائم است.
این کتاب از کتاب طهارت شروع می شود و به کتاب فرائض و مواریث و وصایا خاتمه می یابد.
این کتاب به همت انتشارات «مؤسسة نشر الاسلامی» در سال 1415 ق چاپ و منتشر شده است.


کلمات دیگر: