انتونی کنی

آنتونی کنی. آنتونی کنی (نام کامل: سر آنتونی جان پاتریک کنی)(Sir Anthony John Patrick Kenny) (متولد ۱۶ مارس ۱۹۳۱) فیلسوف تحلیلی اهل انگلستان است. او در حوزه فلسفه ذهن، فلسفه باستان و فلسفه قرون وسطی، فلسفه دین و فلسفه ویتگنشتاین فعالیت دارد. او و پیتر گیچ سهم عمده ای در بسط توماس گرایی تحلیلی دارند. او رئیس سابق فرهنگستان بریتانیا و انجمن سلطنتی فلسفه است. همچنین استاد فلسفه دانشکده اکستر و ترینیتی آکسفورد بوده و بعد استاد کالج بالیول در همان دانشگاه شد و در نهایت نایب رئیس دانشگاه آکسفورد شد تا اینکه در سال ۲۰۰۱ بازنشسته شد. در ۱۹۹۲ از الیزابت دوم بریتانیا لقب سِر گرفت.
آکویناس، آنتونی کنی، محمد بقایی (مترجم)، نشر واژه آرا، ۱۳۷۶
آکویناس، آنتونی کنی، فاطمه زیبا کلام (مترجم)، حسن موفقی (مترجم)، نشر دانشگاه هرمزگان، ۱۳۷۷
آکویناس و فلسفه ذهن، علی سنایی (مترجم)، نشر علم، تهران، ۱۳۹۴
ایمان چیست، اعظم پویا (مترجم)، هرمس، تهران، ۱۳۸۸
تاریخ فلسفه غرب(چهار جلد)، رضا یعقوبی (مترجم)، در دست انتشار.
تاریخ فلسفه غرب(جلد اول، فلسفه باستان)، رضا یعقوبی(مترجم)، بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه، تهران، 1398
تامس مور، عبدالله کوثری (مترجم)، طرح نو، تهران، ۱۳۷۴
درآمدی بر تاریخ مصور فلسفه غرب، افسون آزین (مترجم)، امیر کبیر، تهران، ۱۳۹۴
معماری زبان و ذهن در فلسفه ویتگنشتاین، محمدرضا اسم خانی (مترجم)، ققنوس، تهران، ۱۳۹۲
ویتگنشتاین: فلسفه نخستین، محمدجواد ویسی (مترجم)، رخ داد نو، تهران، ۱۳۸۹
اثر عمده او تاریخ فلسفه غرب در چهار جلد است. نشریه فرست تینگز این کتاب را بهترین تاریخ فلسفه تک مولف بعد از تاریخ فلسفه کاپلستون دانست. این کتاب توسط رضا یعقوبی ترجمه شده و جلد اول آن توسط بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه منتشر شده است و سایر مجلدات در دست انتشارند.
در اینجا از مهم ترین آثار ترجمه نشده او نام می بریم.

آنتونی کنی. آنْتونی، کِنی (۱۹۵۱)(Anthony, Kenny)
سیاستمدار چپ میانه روِ اهل کشور سنت لوسیا۱، از ۱۹۹۷ نخست وزیر آن جا. در ۱۹۹۶ به رهبری حزب کارگر سنت لوسیا۲ رسید، و به سرعت این حزب ضعیف را احیا کرد. در مه ۱۹۹۷، این حزب همۀ کرسی های مجلس قانون گذاری۳ جز یکی را از آن خود کرد، و با رهبری آنتونی پس از پانزده سال از حزب مخالف دولت به حزب تشکیل دهندۀ دولت تبدیل شد و آنتونی جز مقام نخست وزیری، سرپرستی وزارتخانه های دارایی، برنامه ریزی، کشور، و توسعه را نیز برعهده گرفت. تنوع بخشیدن به اقتصاد کشور، کاهش سطح بیکاری، و مبارزه با فساد، از اولویت های برنامه های او بودند.