آلو

آلو. (ن مف مرخم / نف مرخم ) مخفف آلود، در کلمات مرکبه چون گِل آلو، خواب آلو، پشمالو، خشم آلو و نظایر آن ، معنی آلوده دهد :
جمله اهل بیت خشم آلو شدند
که همه در شیر بز طامع بدند.

مولوی .

پر سبک دارد ره بالا کند
چون گل آلو شد گرانیها کند.

مولوی .

این کلمه را جز حضرت جلال الدین محمد بلخی سایرفصحا استعمال نکرده اند.

آلو. (اِ) قسمی میوه که مترجمین قدیم آن را به اجاص و اجاس ترجمه می کنند، لکن آلو دارای اجناسی است و اجاس عرب ظاهراً قسمی از آن است . و اقسام آن آلوزرد، آلوسیاه ، آلوقیصی ، آلوبخارا، آلوی کوهی ، آلوی سفید است . رجوع به کلمات مزبوره شود. بعض میوه های دیگر نیز که از این قسم نیست باز آلو خوانده شده اند چون شفتالو، زردآلو، آلبالو، خرمالو :
برفتم برز تا بیارم کنستو
چو سیب و چو غوره چو امرود و آلو.

علی قرط اندکانی .

جز پند حکیم و علم کی راند
صفرای جهالت از سرت آلو؟

ناصرخسرو.

- امثال :
پیرزن را دست بدرخت آلو نرسید گفت مرا خود ترش نسازد .
|| داش خشت پذیر را گویند. (فرهنگ جهانگیری ).