میوه

در ""گیاه شناسی"" به نهنج و تخمدان رسیده یک گیاه گلدار، میوه یا بَر می گویند. میوه ها خود معمولاً تخم گونه خود را نیز در دل دارند.آلبالو   انگور   هندوانه   نارنگی   موز   سیب   انجیر   توت قرمز
هنگامی که در آشپزی بحث از میوه به عنوان غذا می شود، این واژه معمولاً فقط به میوه گیاهانی گفته می شود که شیرین و گوشتدار هستند مانند آلو، سیب، پرتقال و… درحالیکه گروه بسیار زیادی از سبزیجات معمولی، مغزها و غلات، میوه گیاهان خود محسوب می شوند. میوه هایی که معمولاً در آشپزی جزو میوه ها به حساب نمی آیند عبارت اند از کدوها (مثل کدو و کدو حلوایی)، ذرت، سیب زمینی و فلفل سبز. اینها از نظر یک گیاه شناس میوه هستند اما عموماً در آشپزی جزو سبزیجات در نظر گرفته می شوند. گاهی نیز میوه های مربوط به آشپزی، از نظر گیاه شناسی جزو میوه ها به شمار نمی آیند؛ مانند ریواس که در آن فقط برگ شیرین دمبرگ قابل خوردن است. همچنین بعضی از ادویهها مانند فلفل شیرین و جوز هندی، میوه هستند.
گاهی اوقات اصطلاح «میوه کاذب» در مورد یک میوه مثل انجیر یا یک ساختار گیاهی که شبیه میوه است، اما از یک گل یا تعدادی گل حاصل نمی شود بکار می رود. بعضی از بازدانگان از قبیل گیاه سرخدار دارای آریلهای گوشتدار شبیه میوه هستند و تعدادی از ارسها، مخروطهای گوشتداری شبیه گیلاس دارند.
در بیشتر میوه ها، گرده افشانی بخش مهمی از پرورش میوه است و عدم دانش کافی در مورد گرده سازها و گرده افشان ها می تواند به تولید محصولات ضعیف یا نامرغوب منجر شود. در تعداد کمی از گونه ها فرایندی به نام بکرمیوه دهی (parthenocarpy) وجود دارد که در آن احتمال تولید میوه در غیاب گرده سازها / گرده افشان ها وجود دارد؛ این گونه میوه ها بدون دانه هستند.

میوه (fruit)
در گیاه شناسی، تخمدان رسیدۀ گیاهان گلدار که یک یا چند دانه یا تخمدان رشد کرده و یک یا چند هسته دارند. کاربرد آن حفظ تخم ها در جریان رشد و کمک به بذرافشانی است. اغلب میوه ها خوراکی، شیرین، آبدار و رنگی اند و ویتامین ها، کانی ها و آنزیم های بدن را تأمین می کنند، اما پروتئین اندکی دارند. بیشتر میوه ها از درخت های پایا حاصل می شوند. براساس شرایط اقلیمی رشد خود، از لحاظ طبقه بندی کشاورزی به سه دسته تقسیم می شوند: ۱. میوه های آب و هوای معتدل که در فصل سرد، رشد مناسب دارند؛ مهم ترین آن ها عبارت اند از سیب، گلابی، هلو، زردآلو، گیلاس، آلو و میوه های بی هسته، مانند توت فرنگی؛ ۲. میوه های نیمه استوایی که به شرایط گرم نیاز دارند، اما در برابر سرمای سبک نیز مقاوم اند و عبارت اند از پرتقال و سایر مرکبات، خرما، انار و آووکادو؛ ۳. میوه های گرمسیری که دمای نزدیک به صفر درجه را تحمل نمی کنند و عبارت اند از موز، انبه، آناناس، پاپایا و لیچ (میوۀ درخت بنگالی). میوه ها را می توان از لحاظ گیاه شناسی به خشک (مانند پوشینه، غلاف دار، خشکبار، آجیل و تخم برهنه) و گوشت دار (مانند آلویی و توت مانند) نیز تقسیم کرد. ساختار میوه شامل دیوارۀ میوه است که معمولاً به چند لایۀ متمایز تقسیم می شود. گاه، سایر بخش ها به غیر از تخمدان در ساختار میوه وارد می شوند که به آن ها شبه میوه می گویند. سیب و توت فرنگی از آن جمله اند، اما گوجه فرنگی، پرتقال، هندوانه، و موز میوه های اصلی اند. میوه ها شاید ترکیدنی باشند که برای انداختن تخم ها باز می شوند، و ممکن است غیر ترکیدنی باشند که بازنشده باقی می مانند و به عنوان یک واحد افشانده می شوند. میوه های معمولی (مانند هلو) از یک تخمدان تولید می شوند، در حالی که میوه های ترکیبی (مانند تمشک) از تخمدان های چند گل تشکیل می شوند. معمولاً فقط میوه های گوشتی و شیرین، به عنوان میوه مصرف می شوند. بسیاری از میوه های گیاه شناختی، مانند میوۀ بلوط، غلاف باقلا یا لوبیا، کُرکِ خارِ پنبه و خیارها، میوه محسوب نمی شوند. برای جلوگیری از انباشتگی و قادر ساختن گیاهان به رشد در نواحی جدید، بذرافشانی مناسب ضرورت دارد. کاربرد طبیعی میوه در پراکندن تخم ها بسیار سودمند است. بذرافشانی روش های مختلفی دارد: میوه های بالدار را معمولاً درختان تولید می کنند، مانند زبان گنجشک و نارون که به وسیلۀ باد بذرافشانی می کنند. برخی از میوه های بادافشان، مانند کُلَک (کلماتیس) و پنبه، دارای کُرک اند؛ بقیه بسیار سبک اند، مانند خشخاش، که در آن پوشینه مانند فلفل دان عمل می کند و تخم ها را به هنگام وزش باد می افشاند. بعضی از میوه ها بر آب شناور می شوند. تخم نارگیل می تواند به وسیلۀ میوۀ شناورش با عبور از اقیانوس ها پراکنده شود. تخم شمعدانی عطری، اولکس فرنگی و خیارها در هنگام ترکیدگی میوه با فشار بیرون انداخته می شوند؛ این میوه ها مکانیسم انفجاری دارند. جانوران غالباً عوامل بذرافشان اند. آن ها میوه های چسبیده (خَسَک ها) به بدنشان را جابه جا می کنند یا میوه های آب دار را می بلعند و تخم های میوه ها بدون آسیب دیدگی از دستگاه گوارش جانور عبور کرده و دفع می شود. تولید جهانی میوه در اواسط دهۀ ۱۹۸۰ حدود ۳۰۰میلیون تُن در سال بود. پیشرفت های فنی در نگهداری و حمل میوه های گرمسیری را در دسترس مصرف کنندگان مناطق معتدل قرار داده است، و میوه های تازۀ مناطق معتدله در تمام سال در بازارهای بزرگ موجودند.