گردو

جوزة

اسم: گردو (پسر) (فارسی)
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام برادر بهرام چوبین سردار ساسانی

ثمردرخت گردوکه مغز آن مانندبادام خورده واز آن روغن میگیرندهردانه گردویک پوست سبزویک پوست سخت چوبی که میان آن مغزاست دارد
( اسم ) ۱ - درختی است از رد. دولپه ییهایبی گلبرگ که تیر. خاصی را بنام تیر. گردو بوجود میاورد . موطن اصلی گردو ایران و آسیای صغیر و هندوستان است و از این نقاط بجاهای دیگر برده شده . برگهای درخت گردو متناوب و مرکب ( متشکل از ۷ یا ۹ برگچه ) و کم دندانه است . گردو درختی است یک پایه ولی گلهای نرو ماد. آن از هم جدایند . گل آذینش سنبله یی است . میو. گردو که مغزش خوراکی است شفت میباشد ولی میان برش خوراکی نیست و در رنگرزی و داروسازی مورد استعمال دارد . برگ درخت گردو دارای بویی مخصوص و طعم آن بسیار تلخ و قابض است از مغز هست. گردو روغن زرد رنگ خوراکیی میگیرند که چون جزو روغنهای خشک شوند است در نقاشی مورد استعمال دارد و بعلاوه در صابون سازی و تهی. ورنی نیز بکار میرود . چوب گردو بسیار مرغوب و محکم و قیمتی است و رد منبت کاری و ساختن اثاث. گرانبها بکار میرود جوز گوز چارمغز گردکان آقوز . ۲ - میو. درخت گردو که بر حسب آنکه پوست چوبی روی دانه که عبارت از درون بر میو. گردو است کلفت یا نازک باشد بدو نام : گردوی پوست کلفت و گردوی کاغذی مشهور است . یا گردوی کلا . میو. درخت کلا را گویند که در داخل هسته اش دو مغز موجود است و خوراکی است .

(گِ ) (اِ. ) تیره ای از گیاهان دولپه ای بی گلبرگ با میوة کوچک و کروی دارای پوسته ای سخت و ضخیم که مغز آن خوراکی و پُر روغن است .

گردو. [ گ ِ ]( اِ ) ( از: گرد + و، پسوند تصغیر، سازنده اسم از صفت ). ( از حاشیه برهان چ معین ). گردکان. ( برهان ) ( آنندراج ). درختی است از تیره ژوگلانداسی و از جنس ژوگلان بوته ای که بومی ایران است ژ - رژیا میباشد. این درخت در جنگلهای کرانه دریای مازندران بویژه در ناحیه پونل و جنگلهای آستاراو گلیداغی بطور وحشی موجود است. در پیرامون دهات و همچنین در نقاط کوهستانی ایران نیز به فراوانی کاشته شده است. آن را در رودسر و طوالش گردکان ، در رامیان قز، در آمل آقوز، در رامسر، طوالش و لاهیجان آقوزدارو در شفارود ووز میخوانند. این درخت را در همه جا به نام گردو میشناسند و در خراسان و بعضی نقاط دیگر به نام جوز نیز خوانده میشود. ( از جنگل شناسی کریم ساعی ج 1 ص 217 ). جوز. گوز. چهارمغز. چارمغز :
گفتم از گردو درون میخواهم از خرما برون
گفت کم کن قصه کاینجا گردران با گردن است.چو در پناه پنیریم و سایه گردو
بغیر نان جو و رشته نیست درخور ما.و رجوع به گردکان شود.
- امثال :
با دُم ِ خود گردو می شکند ؛ سخت شاد است.
خانه قاضی گردو بسیار است ، لیکن شماره دارد ؛هر کاری حسابی دارد.
دست و پایش را در پوست گردو گذاشته اند ؛ او را محدود و محصور کرده اند.
هر گردویی گرد است ، اما هر گردی گردو نیست .

---

گردو. [ گ ِ دِ وَ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان بویراحمد سرحدی بخش کهکیلویه شهرستان بهبهان ، واقع در 14هزارگزی شمال ناصری سی سخت و 13هزارگزی باختری راه اتومبیل رو سی سخت به شیراز. منطقه ای کوهستانی و دارای 250 تن جمعیت است. آب آن از رود کیک کیان تأمین میشود. محصول آن غلات ، پشم و لبنیات. شغل اهالی زراعت و حشم داری و صنایع دستی آنان قالی ، جوال و جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. ساکنین از طایفه بویراحمد پایین هستند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

---

گردو. [ ] ( اِخ ) دیهی است که از یزدخواست تا این دیه هشت فرسنگ و از او تا کوشک زرد هفت فرسنگ فاصله است. رجوع به نزهة القلوب مقاله سوم ص 185 شود.

---

گردو. [ گ ِ ] ( اِخ ) ده کوچکی است از دهستان دشت خاک بخش زرند شهرستان کرمان ، واقع در 25000گزی شمال باختری زرند و 15000گزی خاور فرعی راور به زرند. سکنه آن یک خانوار است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).

۱. میوه ای گِرد با یک پوستۀ سبز، یک پوستۀ سختِ چوبی، و مغز پرروغن و متقارن، جوز، گوز، گردکان.
۲. درخت بزرگ و تناور این میوه با چوب بسیارمحکم که برای ساختن اشیای چوبی گران بها به کار می رود.

{Juglans} [زیست شناسی- علوم گیاهی] سرده ای از گردوئیانِ درختی خزان دار به بلندی 10 تا 40 متر با برگ های مرکب شانه ای و 21 گونه

/gerdo/ مرتعی در بخش قشلاقی کجور - روستایی در عباس آباد تنکابن & از توابع لنگا واقع در منطقه ی عباس آباد

( گَردو ) بی بند و بار؛ ولگرد

گردکان, جوز