کلمه جو
صفحه اصلی

رودآور

لغت نامه دهخدا

رودآور. [ وَ ] (اِخ ) نام رودخانه ایست . (فرهنگ جهانگیری ). در برهان قاطع رودآورد آمده است . رجوع به رودآورد شود.


رودآور. [ وَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان کرزان رود شهرستان تویسرکان واقع در 3هزارگزی غرب تویسرکان و یک هزارگزی شمال راه شوسه ٔ تویسرکان به کرمانشاه . منطقه ای است جلگه ای و هوایی سرد دارد. سکنه ٔ آن 1089 تن است که مذهب تشیع دارند و به لهجه ٔ کردی و فارسی سخن میگویند. آب آن از قنات و رودخانه ٔ سرابی تأمین میشود. محصولش غلات و پنبه و صیفی و لبنیات ، و شغل اهالی زراعت و گله داری است . دارای 5 باب دکان است و راه فرعی به شوسه و دو زیارتگاه بنام پیر نجم الدین و امامزاده رودآور و از آثار ابنیه ٔقدیم تپه ای دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).


رودآور. [ وَ ] (اِخ ) نام قصبه ای است از همدان که 93 قریه ٔ متصل آباد دارد و منسوب بدانجا را رودآوردی گویند و اصل خواجه شمس از آنجا بوده چنانکه در این مصراع از رباعی مندرج است :
رودآوری و محمد حافظ نام . (از آنندراج ) (انجمن آرا). و شاید همان رودآور تویسرکان باشد:
زآنست که مرز رودآور
دولتکده ای است شادی آور.

خاقانی (از انجمن آرا).


رجوع به رودآور (ماده ٔ بعدی ) شود.


کلمات دیگر: