کلود پیرون

کلود پیرون (به فرانسوی: Claude Piron)،(زادهٔ ۲۶ فوریه ۱۹۳۱ در شهر نمور بلژیک — درگذشتهٔ ۲۲ ژانویه ۲۰۰۸ در شهر گلان سوئیس) که در دنیای اسپرانتو خود را کلاودیو (به اسپرانتو: Klaŭdjo) می نامید، و از نام های مستعار یوهان والانو (به اسپرانتو: Johán Valano) و یوهان بالانو (به اسپرانتو: Johán Balano) نیز برای نگاشتن برخی از رمان ها و نوول های خود استفاده می کرد، اسپرانتودان سوئیسی، زبان شناس، روان شناس و روان کاو، نویسندهٔ اسپرانتیست، مترجم هم زمان در سازمان ملل متحد از زبان های چینی، انگلیسی، روسی و اسپانیائی به زبان فرانسوی (از سال ۱۹۵۶ تا سال ۱۹۶۱)، و کارشناس بین المللی سازمان جهانی بهداشت بود.
شخصیت چگونه خود را ساختار می بخشد (به اسپرانتو: Kiel personeco sin strukturas)، ۱۹۸۷
واکنش های روانشناختی به اسپرانتو (به اسپرانتو: Psikologiaj reagoj al Esperanto)، ۱۹۸۸
حقیقی یا فانتزی (به اسپرانتو: Vere aŭ fantazie)، ۱۹۸۹
زبان خوب (به اسپرانتو: La bona lingvo)، ۱۹۹۷ (ویرایش دوم)
اسپرانتو از دیدگاه مؤلف (به اسپرانتو: Esperanto el la vidpunkto de verkisto)، ۱۹۹۲
زندگی کردن حیرت کردن است (به اسپرانتو: Vivi estas miri)، ۱۹۹۵
به آن سو (به اسپرانتو: Tien)، ۱۹۹۷
پروفسور پیرون، ازجمله، عضو آکادمی اسپرانتو، عضو افتخاری سازمان جهانی اسپرانتو، و عضو انجمن نویسندگان اسپرانتوزبان بود.
پیرون پس از همکاری ۶سالهٔ خود با سازمان ملل متحد، برای سازمان جهانی بهداشت در سراسر جهان کار کرد و آثار فراوانی به زبان فراساخته ی اسپرانتو نگاشت. وی در طول مسافرت های کاری خود از زبان اسپرانتو در بسیاری از کشورهای دنیا استفاده کرد، ازجمله: ژاپن، چین، ازبکستان، قزاقستان، و تعدادی از کشورهای آفریقا و آمریکای لاتین، و تقریباً تمامی کشورهای اروپائی.
پروفسور پیرون، که روان شناس و روان کاو نیز بود، از سال ۱۹۷۳ تا سال ۱۹۹۴ در دانشکدهٔ روانشناسی دانشگاه ژنو (سوئیس) مشغول تدریس بود.