شاره یا سَیّال، یکی از حالت های وجود ماده است و شامل
مایعات،
گازها، پلاسما و تا حدی جامدات پلاستیک می شود.
پیوستگی (بقای ماده)
پایستگی تکانه خطی
پایستگی تکانه زاویه ای
پایستگی انرژی
شاره ها در یک نگاه کلی به شارهٔ نیوتنی و غیر نیوتنی تقسیم بندی می شوند. شاره های نیوتنی سیالاتی هستند که در آن ها تنش برشی متناسب با تغییرات کرنش برشی است. ثابت تناسب در این حالت لزجت شاره می باشد. تقریباً هیچ شارهٔ نیوتنی در واقعیت وجود ندارد و این تنها فرضی برای ساده سازی می باشد که البته در بسیاری از محاسبات، تقریب خوبی به شمار می رود.در طرف دیگر شاره های غیر نیوتنی قرار می گیرند که رابطه بین تنش و نرخ کرنش در آن ها خطی نیست و می تواند با افزایش تنش، شاره رقیقتر یا غلیظتر گردد. در دستهٔ دیگری از شاره های غیر نیوتنی، پارامتر لزجت به زمان نیز وابسته است. به بیان دیگر برای این شاره ها تا حدی حافظه تنشی مانند جامدات وجود دارد.
دانش شاره ها به بررسی رفتار و واکنش های شاره بر اثر نیروهای وارد بر آن می پردازد. به طور کلی شاره ها در دو حالت استاتیکی و دینامیکی بررسیده می شوند.رفتار دینامیک شاره ها را می توان با معادلات ناویه-استوکس توصیف نمود. معادله ناویه استوکس یک دستگاه از معادلات دیفرانسیل پاره ای است که از قانون های زیر بدست آمده اند:
wiki: زمین شناسی به ترکیب لایه بالایی پوسته زمین اشاره دارد که در آن سنگ ها غنی از کانی های سیلیکات و آلومینیم هستند. گاهی این اصطلاح برابر پوسته قاره ای نیز به کار می رود، زیرا این ترکیب در حوضه های اقیانوسی وسیع وجود ندارد، ولی در واقع «سیال» یک اصطلاح زمین شیمیایی است نه زمین ساخت صفحه ای. به دلیل این که این عناصر دارای چگالی کمتری نسبت به بیشتر عناصر زمین هستند، در لایه بالایی پوسته زمین جمع شده اند.
استنوسفر
سنگ کره
سیما
زمین شناسان اغلب سنگ های موجود در این لایه را فلسیک می نامند، زیرا دارای مقادیر بالای فلدسپات هستند، ولی در واقع سنگ های «سیال» دارای تنوع زیادی از انواع سنگ ها هستند که شامل مقادیر زیادی از سنگ های بازالتی نیز می شود.
نام «سیال» از ترکیب دو حرف اول سیلیسیم دی اکسید و آلومینیم گرفته شده است. اصطلاح «سیال» اغلب در مقابل اصطلاح «سیما» به کار می رود که لایه پایین تر پوسته زمین است و اغلب در حوضه های اقیانوسی یافت می شود. اصطلاح FeNi یا NiFe نیز گاهی به منظور اشاره به آلیاژ آهن– نیکل موجود در هسته زمین به کار می رود. این تقسیم بندی های زمین شیمیایی درون زمین نخستین بار توسط ادوارد سوس در سده ۱۹ میلادی پیشنهاد شد. مدل لایه های بیرونی زمین توسط شواهد سنگ شناسی، ثقل سنجی و شواهد لرزه ای تأیید شده است.
wiki: انگلیسی او شامل همکاری هایی با فلورنس اند د مشین، دیپلو و اسکریلکس خواهد بود.