غانم

(تلفظ: qānem) (عربی) (در قدیم) غنیمت گرفته و بهره‌مند .

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) (محمد...) وی ازافاضل عصر خویش و دیوان شعرش همه جا شهرت داشته است و او جد غانمی محدث است . (انساب سمعانی ورق 406).

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) محمد عبدالواحد. یکی از متأخران هم عصر صاحب کتاب محاسن اصفهان که در ذیل ذکر هشتم این کتاب نام او در عداد بزرگان اصفهان یاد شده است . (ترجمه ٔ محاسن اصفهان چ اقبال ص 123).

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) نام مردی . (منتهی الارب ).

(یتیمة الدهر جزء 3 چ دمشق ص 146 و 147).

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) ابن حسین خصیب . یکی از متأخران هم عصر صاحب کتاب محاسن اصفهان که در ذیل ذکر هشتم این کتاب نام او را در عداد بزرگان اصفهان آورده است .(ترجمه ٔ محاسن اصفهان چ مرحوم عباس اقبال ص 123).

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) ابن رحمة. یکی از عمال الراضی باﷲ، (اخبار الراضی باﷲ، الاوراق ص 142).

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) ابن سعد. مؤلف نفحات الانس آرد: غانم بن سعد رحمه اﷲ از بغداد بود و با ابومحمد حریری صحبت داشته بود و در ورع و مجاهده کامل بود. وی را پس از وفات به خواب دیدند گفتند حق تعالی با تو چه کرد گفت ؟ بر من رحمت کرد و به بهشت درآورد. (نفحات الانس چ هند ص 91).

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) ابن عمربن محمدبن احمدبن مسلم . محدث است . (ذکر اخبار اصبهان ص 150).

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) ابن محمد برجی صاحب ابونعیم اصفهانی . از مردم برج ، قریه ای به اصفهان .

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) ابن محمد بغدادی حنفی متوفی در حدود (1030 هَ . ق .) او راست : کتاب حصن الاسلام در اصول و فروع دین . (کشف الظنون چ 1 استانبول ج 2 ص 439).

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) ابن محمد بغدادی ، مکنی به ابومحمد. او راست : کتاب مجمع الضمانات و کتاب ملجاً القضات عندتعارض البینات . (معجم المطبوعات ستون 385 و 515).

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) حصاری است در کوههای قرب نهاوند.

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) عبدالرحیم ، مکنی به ابوبکر. یکی از متأخران هم عصر صاحب کتاب محاسن اصفهان که در ذیل ذکر هشتم این کتاب نام او در عداد بزرگان اصفهان یاد شده است . (ترجمه ٔ محاسن اصفهان چ اقبال ص 123).

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) نام یکی از رؤسای اکراد طایفه ٔ برزیکانی .مؤلف تاریخ کُرد بنقل از کامل ابن اثیر آرد : در این سال حسنویه پسر حسین کرد برزیکانی در سرماج وفات یافت . او امیر طایفه ای از برزیکان بود که آنان را برزینی گویند و خالوهای او ونداد و غانم فرزندان احمد بودند و بر شعبه ای دیگر ازآن طایفه ریاست داشتند موسوم به عیشانیه . رفته رفته بر نواحی دینور و نهاوند و همدان و صامغان دست یافتند و نفوذ آنان تا اطراف آذربایجان و حد شهرزور روان شد، پنجاه سال حکمرانی کردند. هر یک از این امراء راهزاران مرد سپاهی در فرمان بود. غانم در سال 350 هَ. ق . بدرود حیات گفت و فرزندش ابوسالم دیسم در قلعه ٔ قسنان به جای پدر نشست تا ابوالفتح بن العمید او رااز آن جایگاه براند و دزهای قسنان و غانم آباد را بگرفت ... (تاریخ کرد تألیف رشید یاسمی صص 182-183).

غانم . [ ن ِ ] (اِخ ) نخبة الدهر دمشقی آرد: فصل پنجم در ذکر اولاد حام بن نوح و ایشان عبارتند از قبط و نبط و بربر و سودان با بسیاری طوایف آنان ، و سپس مؤلف در همین فصل نویسد: و از طوایف مسلمین غانم است . (نخبة الدهر ص 266 و 268).

غانم . [ ن ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از غَنْم و غُنْم و غَنَم . گیرنده ٔ غنیمت . رسیده به غنیمت و با تنوین دنبال کلمه ٔ سالم استعمال شود: سالماً غانماً. گویند: سفر را چگونه گذراندید، در جواب گویند: سالماً غانماً؛یعنی تندرست و بهره گیرنده سفر را گذراندم و نیز گویند: امید است سفرتان سالماً غانماً به پایان آید.

(از معجم الادباء چ مارگلیوث ج 6 ص 112).

غانم . [ ن ِ] (اِخ ) ابن حسین مکنی به ابوالغنائم موشیلی از اهالی موشیل که دهی است به آذربایجان و یا منسوب است به موشیلا که کتابی است ترسایان را و جدش نصرانی بود.

غانم .[ ن ِ ] (اِخ ) (خلیل ...) خلیل بن ابراهیم بن غانم ، محقق و متتبعی سوری و مسیحی و از نویسندگان عرب به زبانهای خارجی است . وی در بیروت متولد شده و در لبنان به کسب علم پرداخته است . عهده دار مشاغل و مناصبی چند بوده و سپس به اسعدپاشا والی سوریه که پس از چندی به مقام صدارت عظمای دولت عثمانی رسیده پیوسته است و همین اسعدپاشا او را نخست بسمت مترجم وزارت خارجه و پس از مدتی بسمت مترجم صدارت عظمی معین کرده است (1292هَ . ق .). او در سال 1294 از سوریه به نمایندگی مجلس نواب عثمانی انتخاب شده است . پس از آن مورد خشم حکومت عثمانی قرار گرفته از بیم به پاریس فرار کرد و در آن جا روزنامه ای عربی بنام البصیر نشر داد ولی مدت نشر آن طولانی نبود و از آن پس به بازرگانی پرداخت ودر ضمن مقالاتی برای جراید ترکی ، عربی ، فرانسوی ، انگلیسی می نوشت . تألیفات او بشرح ذیل است : 1- کتابی بنام اقتصاد سیاسی به زبان عربی . 2- رساله ای که در آن گمان و نظر کسانی را که تصور می کردند مسیحیان بلاد عثمانی از بیگانگان حمایت می کنند رد و بر آنان اعتراض کرده است . 3- کتابی در تاریخ پادشاهان آل عثمان که به زبان فرانسه و در دو جلد است . 4- کتابی به عربی که نام آن را زندگی مسیح گذاشته است . او پس از چندی که در پاریس گذراند به سویس رفت و در آنجا روزنامه ای بنام «کرواسان » تأسیس کرد و در آن روزنامه بر رفتار وکردار سلطان عبدالحمید و پیروان او بسیار خرده گرفت و بعد آن را تعطیل کرد و در فرانسه به حال غربت وفات یافت (1903 هَ . ق .). او مردی ادیب در زبان ترکی وزبان فرانسه بود و به زبان فرانسه شعر می گفت و نسبت به وطن خود و مصالح آن بسیار غیرت می ورزید و در وطن پرستی تعصب شدید داشت و با هر اندیشه ٔ بیگانه و بیگانه پرستی سخت مخالف و معارض بود. (اعلام زرکلی ج 1 ص 295). و رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ستون 1405 شود.

غانم .[ ن ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان گندزلو بخش مرکزی شهرستان شوشتر واقع در 30 هزارگزی جنوب خاوری شوشتر و 2 هزارگزی باختری شوسه ٔ مسجدسلیمان به اهواز. دشت ، گرمسیر مالاریائی . دارای 150 تن سکنه ٔ شیعه . آب آن از شعبه ٔ گرگر و کارون . محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت است . راه در تابستان اتومبیل رو است . ساکنین از طایفه ٔ عرب مجاهد هستند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).