شبیه خوانی

شبیه خوانی شبیه تعزیه است. تعزیه مفهوم عزاداری و سوگواری را در بر دارد، در طی دوران یکصد تا یکصد و پنجاه سال تکامل واقعیِ خود از لحاظ مضمون و شیوه اجرا و تنوع در موضوع، قسمی را ایجاد کرده که در آن جنبه عزاداری ندارد و علت آن است که هر پدیده اجتماعی با گذشت زمان هم تحول می یابد و هم تکامل.
عَلَم
تعزیه
شبیه خوانی های زنانه که دربردارندة قضایا و حوادث و مسائلی است که جنبه های شادِ آن بسیار بر جنبه غمگینانه اش افزونی دارد، مانند شبیه خوانی «عروسی قریش» یا «عروسیه نام آن
اجرای این گونه شبیه خوانی ها عمومی نبوده و همگان نمی توانستند اجراکنند و تنها ویژه حرمسرای پادشاهان قاجار و بالاخص ناصرالدین شاه بوده است. امکانات اجرای آنها جز برای درباریان یا وابستگانِ بسیار نزدیک و متنفذ دربار فراهم نبوده است. این نمایشهای شاد در اوایل ماه ربیع الاول بعد از سپری شدن ایام محرم و صفر به اجرا درمی آمده است و شرایطی خاص داشته و هیچ مردی را حق حضور در آن نبوده و تنها زنان حرمسرا و خواجگان حرم می توانسته اند ناظرِ اجرا و تماشاگرِ آن باشند.
ناصرالدین شاه که پیوسته درصدد درک لذّات حیات بود، از طرفدارانِ پروپا قرص این گونه مجالس زنانه بوده است. چه، تنها او و کامران میرزای نائب السلطنه می توانستند در آن مجالس حضور یابند که گاه ناصرالدین شاه از میان خیل دختران جوان حاضر در مجلس همسرانی برای خود برمی گزیده است.

[ویکی فقه] شبیه خوانی نمایش بعض مصائب اهل بیت علیهم السلام است.
شبیه خوانی نمایش تعزیه است.

← معنای اصطلاحی شبیه خوانی
۱. ↑ توضیح المسائل مراجع ج۲، ص۸۳۴ و۱۰۲۳.۲. ↑ مجمع المسائل ج۱، ص۵۵۹.۳. ↑ صراط النجاة ج۲، ص۴۴۴.
جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۶۱۹.
...