سلفژ

سُلفِژ (به فرانسوی: Solfège) یا سرایش، در موسیقی، تکنیکی آموزشی برای آموزش نواک و آوازخوانی است که در آن هر نُتِ میزان با سیلاب خاصی که سیلابُ سُلفژ (یا سُلافاسیلاب) نامیده می شود، خوانده می شوند. هفت سیلاب که عملاً استفاده می شوند عبارت اند از: دو، رِ، می، فا، سُل، لا، سی (یا تی).برای سلفژ تعاریف متعددی بیان می شود. سلفژ را می توان خواندن مجموعه ای از نت ها به صورت پی درپی و پشت سرهم و با رعایت قوانین نت ها و سکوت ها معرفی کرد. پایهٔ یادگیری سلفژ دانستن ارزش زمانیِ هر نت است و در کنار این باید ارزش زمانیِ هر سکوت را نیز بدانیم.
به طور خلاصه، خواندن نوشتن نت های موسیقی را که اغلب با آموزش تئوریک همراه است «سلفژ» می گوییم. سه رُکن اساسی را می توان در آن تفکیک نمود که عبارتند از: خواندن (نت خوانی) نوشتن (دیکتهٔ موسیقی) تئوری موسیقی که مفهوم سلفژ را می توان به مورد اول نزدیک تر دانست. سلفژ از دروس مهم و همیشگی هنرستان ها، دانشگاه ها و کنسرواتورهای موسیقی دنیاست و تمام نوازندگان، خوانندگان، آهنگ سازان، تنظیم کنندگان موسیقی و رهبران ارکستر و تمام فعالان عرصهٔ موسیقی باید تسلط کامل بر روی این درس داشته باشند.
در سلفژ سه مبحث به طور متناوب و جداگانه آموزش داده می شوند:
# کانتاتی cantati (صداخوانی): کانتاتی به معنی خواندن صدا و فرکانس نت ها به شکل صحیح و دقیق است. در این درس، هنرجو این توانایی را پیدا می کند که صدای هر نت دقیقاً آن گونه که هست بخواند؛ یعنی به طوری که اگر نتِ «دو» به همراه پیانو خوانده شود، صدایی که از حنجرهٔ فرد خارج می شود دقیقاً با پیانو یکسان است. درنهایت، هنرجو در این درس توانایی خواندن انواع نت را به طور دقیق و در گام های مختلف پیدا می کند.

سُلفِژ (Solfege)
(یا: نت خوانی) در موسیقی، نظام های تمرین آواز با استفاده از نام هایی هجایی که گوئیدو د آرتسوبرای نت ها برگزید (دُ، رِ، می، فا، سل، لا، سی). سفلژ هدفی دوگانه دارد که آوازخوانی و تمرین روخوانی است. این واژه اغلب با مسامحه دربارۀ تعلیم اصول بنیادین گوناگون در موسیقی به کار می رود.