شیمی معدنی

شیمی معدنی شاخه ای از دانش شیمی است که با کانی ها (مواد معدنی) و خواص آن ها سروکار دارد. شیمی معدنی شاخه بزرگی از علم شیمی است که بطور کلی شامل بررسی، تحلیل و تفسیر نظریه های خواص و واکنشهای تمام عناصر و ترکیبات آن ها بجز هیدروکربنها و اغلب مشتقات آنهاست. به عبارت دیگر می توان چنین اظهار نظر کرد که شیمی معدنی کلیه موادی که از جمله ترکیبات کربن نباشند، به استثنای اکسیدهای کربن و کربن دی سولفید را دربر می گیرد.
در شیمی معدنی در مورد گستره وسیعی از موضوعات از جمله: ساختمان اتمی، بلورنگاری (کریستالوگرافی)، انواع پیوندهای شیمیایی اعم از پیوندهای کووالانسی، یونی، هیدروژنی و ...، ترکیبات کئوردیناسیون و نظریه های مربوط، از جمله نظریه میدان بلور و نظریه اوربیتال مولکولی، واکنشهای اسید و باز، سرامیکها، تقارن مولکولی و انواع بخش های زیرطبقه الکتروشیمی (برقکافت، باتری، خوردگی، نیمه رسانایی و غیره) بحث می شود.
در باب اهمیت شیمی معدنی، ساندرسن چنین نوشته است:
در واقع بیشترین مباحث علم شیمی را دانش اتمها تشکیل می دهد و کلیه خواص مواد و ترکیبات، به ناچار ناشی از نوع اتمها و روشی است که با توجه به آن، اتمها به یکدیگر می پیوندند و مجموعه تشکیل می دهند و از طرف دیگر کلیه تغییرات شیمیایی متضمن بازآرایی اتمهاست. در این حال شیمی معدنی تنها بخشی از علم شیمی است که با توجه به آن می توان به صورتی ویژه، در باب مغایرتهای موجود در میان کلیه انواع اتمها بررسی نمود.

شیمی معدنی (inorganic chemistry)شاخه ای از شیمی برای بررسی رفتار شیمیایی عناصر و ترکیبات آن ها جز ترکیبات کربن که بررسی ترکیبات اخیر در شیمی آلی صورت می گیرد. اساس شیمی معدنی بر مشاهدۀ مشخصات و آزمایش اجسام، ترکیبات، و عناصر حاصل از مواد معدنی قرار دارد. طبقه بندی این ترکیبات بر حسب خصوصیات شیمیایی آن ها عبارت است از عناصر فلزی یا غیرفلزی؛ ترکیبات اسیدی یا بازی؛ عوامل اکسنده یا کاهنده؛ و ترکیبات یونی، ازجمله نمک ها، یا کووالانسی، ازجمله گازها. آرایش عناصر در گروه هایی با خواص مشابه منجربه عرضۀ جدول تناوبی عناصر به دستِ مندلیف شد و شیمی دان ها برای پیشگویی خواص عناصر نامعلوم در جاهای خالی جدول تناوبی به فعالیت وادار شدند. در نتیجه، عناصر جدیدی کشف شد. تعدادی از این عناصر شدیداً رادیواکتیوند و در طبیعت یافت نمی شوند.