یاپتوس، سومین قمر بزرگ کیوان، است. برخلاف هر جسم دیگری در سامانه خورشیدی، نیمی از سطح آن ده بار تیره تر از نیمه دیگر است. اگرچه برخی دوست دارند آن را پیغامی از موجودات فرازمینی هوشمند تصور کنند، اما واضح است که دانشمندان با این توصیف کنار نیامده اند، اما برای ارائه دلیلی قابل قبول تر از این پدیده، با مشکلات جدی مواجه هستند.
از آنجایی که تحقیقات مستقیم روی یاپتوس بی نتیجه مانده است، از علائم رادیویی، که برای ارسال آنها از رادیو تلسکوپ غول پیکر آرسیبو (Arecibo) که با قطر دهانه ۳۰۵ متر بر فراز قلل پورت ریکو نصب شده است، برای بررسی یاپتوس استفاده شده. با مطالعه ای که بر روی چگونگی بازتاب علائم از روی سطح این قمر (چه تیره و چه روشن) انجام شد، یک دید کلی درباره عامل احتمالی اختلاف رنگ و درخشندگی سطوح این قمر به دست آمده. نتایج آزمایش ها نشان داده که هر دو روی این قمر از دید رادار تا حد زیادی مشابه اند، یعنی میزان بازتاب سیگنالهای ارسالی از سطوح مختلف این قمر تقریباً یکسان است.
این بدین معناست که ماده تیره تشکیل دهنده قسمت تاریک قمر، هر چه که باشد، یا از لحاظ الکتریکی جاذب نیست و یا یک لایه بسیار نازک است با قطر چند سانتی متر. با وجود این ستاره شناسان نسبتاً مطمئن اند که یاپتوس عمدتاً از آب تشکیل شده اما به سختی قادرند درباره دیگر مواد آن نظر دقیقی دهند. از آنجایی که آمونیاک علائم راداری را جذب می کند، حضور این ماده در قمر مشخص شده اما احتمال دارد این آمونیاک در زیر سطح قمر پنهان شده باشد. هنوز مطالب بسیاری باقی مانده است که باید از اطلاعات دریافتی از رادار استخراج شود. اما کاسینی (یک کاوشگر فضایی بدون سرنشین)، مأموریتی ۴ ساله دارد که گذر از نزدیکی یاپتوس هم جزء آن است.
از آنجایی که تحقیقات مستقیم روی یاپتوس بی نتیجه مانده است، از علائم رادیویی، که برای ارسال آنها از رادیو تلسکوپ غول پیکر آرسیبو (Arecibo) که با قطر دهانه ۳۰۵ متر بر فراز قلل پورت ریکو نصب شده است، برای بررسی یاپتوس استفاده شده. با مطالعه ای که بر روی چگونگی بازتاب علائم از روی سطح این قمر (چه تیره و چه روشن) انجام شد، یک دید کلی درباره عامل احتمالی اختلاف رنگ و درخشندگی سطوح این قمر به دست آمده. نتایج آزمایش ها نشان داده که هر دو روی این قمر از دید رادار تا حد زیادی مشابه اند، یعنی میزان بازتاب سیگنالهای ارسالی از سطوح مختلف این قمر تقریباً یکسان است.
این بدین معناست که ماده تیره تشکیل دهنده قسمت تاریک قمر، هر چه که باشد، یا از لحاظ الکتریکی جاذب نیست و یا یک لایه بسیار نازک است با قطر چند سانتی متر. با وجود این ستاره شناسان نسبتاً مطمئن اند که یاپتوس عمدتاً از آب تشکیل شده اما به سختی قادرند درباره دیگر مواد آن نظر دقیقی دهند. از آنجایی که آمونیاک علائم راداری را جذب می کند، حضور این ماده در قمر مشخص شده اما احتمال دارد این آمونیاک در زیر سطح قمر پنهان شده باشد. هنوز مطالب بسیاری باقی مانده است که باید از اطلاعات دریافتی از رادار استخراج شود. اما کاسینی (یک کاوشگر فضایی بدون سرنشین)، مأموریتی ۴ ساله دارد که گذر از نزدیکی یاپتوس هم جزء آن است.
wiki: قمرهای کیوان است. این قمر در سال ۱۶۷۱ بوسیلهٔ جی.دی. کاسینی کشف شد. قطر این قمر در حدود ۱۵۰۰ کیلومتر است. یک دور گردش آن به گرد سیاره کیوان (زحل) حدود ۷۹ روز طول می کشد. یاپتوس سومین قمر بزرگ کیوان است. بیشتر معروفیت این قمر به واسطه دو تکه بودن سطح آن است که نیمی از آن دارای موادی است که نور را منعکس کرده و نیمی دارای سطح جذب کننده نور است. از این رو در تصاویر نیمی از آن درخشان و نیمی تاریک با نظر میاید. همچنین دیوار بسیار بلندی بین دونیمه یاپتوس وجود دارد که ساختاری شبیه گردو برای این قمر ایجاد کرده است.
wiki: یاپتوس (قمر)