اورانوس

اورانوس ( /ˈjʊərənəs/ راهنما·اطلاعات یا /jʊˈreɪnəs/ راهنما·اطلاعات) (در اسطوره های یونان οὐρανός، خدای آسمان و برابر پارسی سره آن آهوره) هفتمین سیاره از نظر نزدیکی به خورشید و سومین سیاره از نظر اندازه و پنجمین سیاره از نظر جرم در سامانهٔ خورشیدی است. اورانوس هر ۸۴ سال و ۷ روز یک بار به دور خورشید می گردد. همچنین هر ۱۰ ساعت و ۴۸ دقیقه یک دور به دور خودش می چرخد. اورانوس دارای بیش از ۲۷ ماه است بزرگترین آنها به نام های میراندا، آریل، آمبریل، تیتانیا و ابرون است. این سیاره را ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۱ میلادی کشف کرد.
مور، ‎پاتریک (تابستان ۱۳۷۴)، «اورانوس»، اطلس منظومه خورشیدی، جری هانت، گیتاشناسی، ص. ۱۷۶–۱۸۰
زیلیک (۱۳۸۶)، «۱ سیارات مشتری گون»، نجوم و اخترفیزیک مقدماتی، اسمیت، دانشگاه امام رضا
دیکسون، ‎رابرت تی. (۱۳۸۲)، «سیارات برجیسی»، نجوم دینامیکی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی
Wikipedia contributors, "Uranus," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Uranus&oldid=377377222 (accessed August ۱۰, ۲۰۱۰).
اورانوس یکی از سیارات هشتگانه منظومه شمسی که از لحاظ بعد فاصله اش نسبت به خورشید در ردیف هفتم پس از زحل قرار گرفته است. فاصله متوسط این سیاره تا خورشید۲٬۸۶۹٬۶۰۰٬۰۰۰ کیلومتر و 4 بار از کره زمین بزرگ تر است. اورانوس ۲۷ ماه طبیعی دارد. این سیاره با چشم غیرمسلح دیده می شود. محور حرکت وضعی این سیاره کاملاً با مدار حرکت انتقالیش منطبق است. سفرهای اکتشافی به این سیاره کمتر از ده مأموریت بوده که شاخصترینش مأموریت ویجر ۲ بود که این فضاپیما در ژانویه ۱۹۸۶ به آن رسید.
اورانوس نام یکی از اسطوره های یونانی است که تجسم آسمان (و بهشت) محسوب شده و پدربزرگ زئوس و پدر کرونوس می باشد. وی با گایا (تجسم زمین و مادر اورانوس) همبستر شد و فرزندان متعددی از وی به دنیا آورد گایا که از این موضوع خسته شده بود از کرونوس (یکی از فرزندان) کمک خواست و وی آلت تناسلی اورانوس را با داس برید و به دریا افکند بنابر افسانه ای که بین تاریخ شناسان مورد اختلاف است آفرودیته الهه عشق از عطری (یا خون) به وجود آمده است که هنگام افکنده شدن آلت تناسلی اورانوس به دریا، بلند شد.
این سیاره قبل از کشف به صورت یک ستاره در کاتالوگ جان فلاستمد در سال ۱۶۹۰ به عنوان ستاره «۳۴ ثور» ثبت شده بود. . اخترشناس فرانسوی پیر لمونیر این سیاره را بین ۱۷۵۰ تا ۱۷۶۹ دوازده بار (با در نظر گرفتن ۴ شب متوالی) رصد کرده بود.

اورانوس (Uranus)
هفتمین سیاره از جانب خورشید. در ۱۷۸۱، اخترشناس انگلیسی زادۀ آلمان، ویلیام هرشل، آن را کشف کرد. این سیاره دوبرابر دورتر از ششمین سیاره، زحل، است. جرم اورانوس۱۴.۵ برابر جرم زمین است. محور چرخش اورانوس ۹۸ درجه مایل است، از این رو یک قطب آن رو به خورشید قرار می گیرد و فصول آن بسیار نامتعادل است. میانگین فاصلۀ آن از خورشید۲.۹میلیارد کیلومتر؛ قطر استواییاش ۵۰,۸۰۰ کیلومتر؛ دورۀ تناوب چرخشآن۱۷.۲ ساعت؛ طول سالش ۸۴ سال زمینی؛ و دارای جوّی عمیق است که بیشتر از هیدروژن و هلیومتشکیل شده است. سطح آن بیشتر متشکّل از صخره و یخ های گوناگون است و فقط حدود پانزده درصد هیدروژن و هلیوم، و احتمالاً عناصر سنگین تر دارد؛ این امر میانگین بیشترِ چگالی اورانوس را نسبت به زحل توجیه می کند. اورانوس ۲۱ قمر دارد. دَه قمر آن را کاوشگر فضایی ویجر 2 کشف کرد، پنج قمر آن از زمین قابل مشاهده اند و بقیۀ قمرهای آن بعد از ۱۹۹۷ کشف شدند. تیتانیا، بزرگ ترین قمر این سیاره، ۱,۵۸۰ کیلومتر قطر دارد.
حلقه. در ۱۹۷۷ بر گرداگرد استوای این سیاره تعداد یازده حلقۀ باریک را کشف کردند. این حلقه ها را، که از سنگ و غبار تشکیل شده اند، ویجر آشکارسازی کرد. حلقه ها سیاهِ مایل به خاکستری اند و ممکن است از بقایای «قمرک»های پیشینی تشکیل شده باشند که متلاشی شده اند. دورترین حلقه، حلقۀ اپسیلون، ۵۱هزار کیلومتر از مرکز سیاره فاصله دارد و در پهن ترین نقطه به اندازۀ ۱۰۰ کیلومتر گسترده شده است. در ۱۹۹۵، اخترشناسان امریکایی تشخیص دادند که ذرّات حلقه متشکّل از هیدروکربن های بلند زنجیرهاند. آن ها همچنین با مشاهدۀ درخشان ترین ناحیۀ اپسیلون توانستند حرکت تقدیمی۲۶۴روزۀ اورانوس را محاسبه کنند که سریع ترین حرکت تقدیمی شناخته شده در منظومۀ خورشیدیاست. اورانوس میدان مغناطیسی خاصی، با تمایل ۶۰ درجه نسبت به محور چرخش، دارد که به نظر می رسد در حدود یک سوم فاصلۀ مرکز تا سطح جابه جا شده است. اورانوس، برعکس دیگر سیاره ها، جز زهرهو احتمالاً پلوتو، از شرق به غرب می چرخد. آهنگ چرخش جوّ آن به عرض جغرافیایی اش بستگی دارد و از حدود شانزده ساعت در میانۀ عرض های جنوبی، تا بیش از هفده ساعت در استوا تغییر می کند.

اورانوس (اسطوره). اورانوس (اسطوره)(Uranus)
در اساطیر یونان، خدای آغازین آسمان. نامش به معنای «آسمان» است. آفتاب و باران را او پدید آورد. گایا، الهۀزمین، مادر و همسرش بود. کرونوسو سایر تیتانها و کوکلوپها/سیکلوپهای یک چشم و هکاتونخیرههای ۱۰۰ دست فرزندان او و گایا بودند. کرونوس او را از قدرت خلع و عقیم کرد؛ بر اثر ریختنِ خونِ ناشی از جراحت، الهگان انتقام (فوری ها)به وجود آمدند. بنا بر روایات دوره های بعد، آفرودیت، الهۀ عشق، از کفِ حاصل از افتادنِ آلت تناسلی یا ریختن خون او به دریا خلق شد.

اورانوس هفتمین سیاره از نظر نزدیکی به خورشید و سومین سیاره از نظر اندازه و چهارمین سیاره از نظر جرم در منظومه شمسی است.
• نشانه شناسی: «این سیاره که در ۱۳ مارس ۱۷۸۱ توسط ویلیام هرشل کشف شد، در اخترشناسی نشانهٔ آن نیروی کیهانی است که باعث تغییر و انقلابی ناگهانی، غافلگیرکننده و غیرمترقبه در رویدادها، خلقت های اصیل و پیشرفت می شود.»• «حیطهٔ خاص اورانوس، در برق (الکتریسیته)، هوانوردی و سینماست. این روحیهٔ جدید که از دو قرن پیش بر بشریت دمیده شده است، عمدتاً از این ستاره آمده و به زعم اخترشناسی، خالق واقعی دنیای نوست، دنیایی که از دید اجتماعی بر مبنای اصول انقلاب فرانسه، بر ماشینی گری، صنعتی شدن و تعریف جدید از کار است.» -> ژان شوالیه