کاراکالا

کاراکالا (به لاتین: Caracalla) یا کاراکالوس نام مصطلح مارکوس اورلیوس سوروس آنتونیوس آگوستوس (به لاتین: Marcus Aurelius Severus Antoninus Augustus)‏ (۴ آوریل ۱۸۸–۸ آوریل ۲۱۷) امپراتور روم بین سال های ۲۱۱ تا ۲۱۷ میلادی بود.
کارالا با نام واقعی سپتیموس باسیانوس (به لاتین: Septimius Bassianus) در ۴ آوریل ۱۸۸ در لوگدونوم (لیون امروزی واقع در فرانسه) زاده شد. او پسر سپتیموس سوروس، امپراتور وقت روم بود که پس از مرگ پدرش در ۲۱۱ همراه با برادرش پوبلیوس سپتیموس آنتونیوس گتا به عنوان امپراتوران جدید روم بر تخت نشست. با این حال طولی نکشید که او برادرش را به قتل رساند و خود به عنوان تنها امپراتور روم قدرت را در دست گرفت.
سپتیموس سوروس پیش از مرگ به فرزندان خود چنین وصیت کرده بود که با یکدیگر هماهنگ باشند، سربازان را ثروتمند سازند و به دیگران اهمیت ندهند. کاراکالا نیز به وضوح به ارتش خود توجه می کرد و به آنان اعتماد داشت. این رفتار کاراکالا باعث شهرت نامطلوب او شد و سبب گردید تا طبقهٔ سناتوری روم از او فاصله بگیرند. تنها فرمان شمارهٔ ۲۱۲ او که به تمام افراد آزاد امپراتوری، شهروندی روم را اعطا می نمود بود که سبب شد تا چهرهٔ خوبی از او به نمایش گذارده شود.
کاراکالا لشکرکشی های گسترده ای به آلمان، منطقهٔ دانوب و کشورهای شرق امپراتوری انجام داد و سرانجام در ۸ آوریل ۲۱۷، هنگامی که آمادهٔ جنگ با پادشاهی پارت می شد توسط یکی از افسران محافظ خود در منطقه ای در نزدیکی حران به قتل رسید.

کاراکالا (۱۸۶ـ۲۱۷م)(Caracalla)
(یا: مارکوس اورِلیوس سِوِروس آنتونینوس اوگوستوس) نام اصلی: سِپتی میوس باسیانوس (۱۸۶ـ۲۱۷م)، امـپـراتور روم از ۲۱۱م، پسر و جانشین سِپـتـــی مــیـوس سِـوِروس. همراه پدر به بریتانیا رفت (۲۰۸ـ۲۱۱م) و هنگامی که سوروس در ۲۱۱م درگذشت، با برادر کوچک خود گِتا مشترکاً امپراتور شد. با پشتیبانی ارتش، گِتا را کشت و در ۲۱۲م حکمران مطلق امپراتوری شد. در زمان سلطنت او در ۲۱۲م، به همۀ ساکنان آزاد امپراتوری حق شهروندی روم اعطا شد. به تحریک ماکرینوس، که بعد از او قدرت را دردست گرفت، به قتل رسید. کاراکالا بناهای باشکوهی چون حمام های کاراکالا در رُم و طاق نصرت سِپتی موس سِوِروس را ساخت. با اقدام آلمانی و نیز برضد پارت ها جنگید. لقب او برگرفته از بالاپوش‎ بلند سلتی (کاراکالا) بود که برتن می‎کرد.