بایه

بایه . [ی َ ] (معرب ، اِ) پایه . پشتیبان . (از دزی ج 1 ص 49). معرب پایه . || مقام . و رجوع به پایه شود.

بایة. [ ی َ ] (ع اِ) زن بای تونس . (یادداشت مؤلف ).

بایة. [ ی ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان ییلاق بخش حومه ٔ شهرستان سنندج در 45 هزارگزی شمال خاوری سنندج ، سکنه ٔ آن 150 تن . آب آن از چشمه . محصول آن غلات است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5).

بائة. [ ءَ ] (ع مص ) باء. مباءة. نکاح . مباشرت . آرامش با. جماع . || (اِ) جای باش . منزل . (مهذب الاسماء). || آنجا که اشتر شب گذارد. (مهذب الاسماء).

بایه .[ ی َ / ی ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان دشتابی بخش بوئین شهرستان قزوین . در 24 هزارگزی شمال غربی مرکز بخش ، سکنه ٔ آن 200 تن ، آب آن از قنات ، محصول آن غلات ، چغندرقند و انگور است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).

ظرف آب