کلمه جو
صفحه اصلی

بیه پس

لغت نامه دهخدا

بیه پس. [ ی َ پ َ ] ( اِخ ) قسمت غربی سرزمین گیلان آن سوی رودیان. مقابل بیه پیش یا این سوی رودیان. یکی از دو قسمت سابق سرزمین گیلان. قسمت شرقی سفیدرود را بیه پیش می گفتند و مرکزش لاهیجان بود و قسمت غربی را بیه پس و مرکزش رشت بود. بیه در لغت محلی بمعنی رود است. ( دائرة المعارف فارسی ). آن سوی رودیان. ( یادداشت لغتنامه ). و رجوع به تاریخ مغول ص 312 شود.

دانشنامه عمومی

تاریخ گیلاننبو
بیه پس نام سرزمینهای بخش غربی گیلان در غرب سفیدرود است. بیه پس در کنار بیه پیش و تالش، گیلان را تشکیل می دهند. بیه پس مناطقی مانند رشت و فومن و خمام را شامل می شد. دودمان اسحاقی فومن، عمدتاً بر این منطقه فرمان می راند. آنان به مذهب تسنن تعصب داشتند و به مدت ۲۰۰ سال با خاندان شیعه آل کیا در بیه پیش رقابت داشتند و جنگهای بسیاری بین آنان پیش آمد. مردم بیه پس به زبان گیلکی صحبت میکنند.


کلمات دیگر: