حلی

حلی . [ ح ُ لی ی ] (ع ص ، اِ) ج ِ حَلْی ْ.پیرایه ها و زیورها. (از منتهی الارب ) (ترجمان عادل ). زیورها که از سیم و زرباشد و این جمع حِلیَة است و در فارسی بتخفیف یاء نیز مستعمل میشود. (غیاث ) : در حلی و حلل خلاف کرده اند چون از زر و نقره بود. (تاریخ قم ص 176).

خاقانی .

خاقانی .

خاقانی .

نظامی .

خاقانی .

خاقانی .

حلی . [ ] (اِخ ) (بمعنی گردن بند) و آن شهری است در حدود سبط اشیر و فعلاً آن را علیا گویند. (از قاموس کتاب مقدس ).

حلی . [ ] (اِخ ) عبدالعزیزبن سرایابن علی بن ابوالقاسم بن احمدبن نصربن ابی العزیزبن سرایا حلی طایی . ملقب به صفی الدین (677 - 750 هَ . ق .). از دانشمندان و شاعران بزرگ و صاحب قصائد مفصلی است . وی شاعر دولت ارتقی در ماردین بود. در سال 722 هَ . ق . بمصر وارد شد و با قاضی علاءالدین بن اثیر کاتب سر ملاقات کرد و او و سلطان ملک الناصر را در قصیده ای مدح گفت و نیز در مصر با ابن سیداناس و ابوحیانی و بعض دیگر از دانشمندان ملاقات کرد و همه بفضل و دانش وی اعتراف کردند. سپس بماردین برگشت و در بغداد درگذشت . او راست : 1- دررالنحور فی مدائح الملک المنصور، و آن قصائد ارتقیات است . 2- دیوان صفی الدین حلی ، مشتمل بر 12 باب و سی فصل . (معجم المطبوعات ).

حلی . [ ] (اِخ ) نجم الدین جعفربن حسن بن ابوذکریا یحیی بن حسن بن سعید هذلی . ملقب به محقق و مکنی به ابوالقاسم . از بزرگان دانشمندان و محققان است . وی در ربیعالاول سال 676 هَ . ق . درگذشت . او را تألیفاتی است تحقیقی و عالی . از آنجمله است : 1- کتاب معروف شرائعالاسلام . 2- نکت النهایة. 3- المسائل الغریة. 4- المسائل المصریة.5- المختصرالنافع. 6- النهایه و نکتها. (معجم المطبوعات ). و رجوع به روضات الجنات و ریحانة الادب شود.

حلی . [ ح َ لی ی ] (ع ص ، اِ) خشک شده ٔ گیاه [ نصی ] .(منتهی الارب ) (آنندراج ). حلیة. یکی آن . (از منتهی الارب ). ج ، احلیة. (منتهی الارب ). و رجوع به نصی شود.

حلی . [ ح َل ْ لی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به حل یعنی بازشده و دلیل حلی در برابر دلیل نقضی .

حلی . [ ح َل ْی ْ ] (ع اِ) پیرایه . (از ترجمان عادل ). زیور. (نصاب ). پیرایه و زیور از معدنیات باشد یا از سنگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ، حُلی یا حَلی . و حَلیة یک آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
- حلی السیف ؛ پیرایه ٔ شمشیر. حلاةالسیف مانند آن است . (منتهی الارب ).
|| (مص ) پیرایه کردن زن . (منتهی الارب ). (آنندراج ). || بازیورشدن . زیور پوشیدن و صاحب زیور گردیدن . || مستفید گردیدن . || حال و حالیه و حلیه نعت است از آن . (منتهی الارب ). || خوش آمدن در چشم . (منتهی الارب ) (آنندراج ).

حلی . [ ح ِل ْ لی ] (اِخ ) حیدربن سلیمان بن داودبن حیدر، مکنی به ابوالحسین (1246 - 1304 هَ . ق .). از بزرگترین علماء و شعرا و بشاعر اهل بیت مشهور است . نسب وی به حسین بن علی بن ابیطالب میرسد. او راست : 1- الدرر الیتم . 2- العقد الفضل . (معجم المطبوعات ).

زیور؛ زینت. Δ در فارسی به معنای مفرد به کار می‌رود.

(گنابادی) حَلی؛ فهم، شعور.