شهر حله

[ویکی فقه] حِلّه، شهری در قسمت مرکزی عراق که گفته می شود سیف الدوله مَزْیَدی در اواخر قرن پنجم آن را بنا کرد.
این شهر نزدیک ویرانه های شهر قدیم بابلِ ، در حدود نود کیلومتری جنوب بغداد ، در مسیر مستقیم شهرهای کوفه و نجف به بغداد، و در حدود پنجاه کیلومتری مشرق شهر کربلا قرار دارد و امروزه مرکز استان بابل است. حِلّه در حدود َ۲۸ ْ۳۲ عرض شمالی، َ۲۵ ْ۴۴ طول شرقی و در ارتفاع حدود سی متری از سطح دریا واقع شده است.میانگین دمای سالیانه آن ْ۵ر۲۲ و میزان بارش سالیانه آن ۱۰۵ میلیمتر است.رود فرات از مغرب حلّه می گذرد.
معنا
حِلّه در لغت به سه معنای منزلگاه، گروه بسیاری که در جایی فرود می آیند، گونه ای درخت خاردار کوتاه می باشد.
اماکن هم نام
غیر از حلّه معروف، چند مکان دیگر در عراق نیز حلّه نام داشته است، از جمله حلّه بنی قَیلَه میان شهرهای واسط و بصره ، حلّه بنی دُبَیس بن عفیف اسدی میان واسط و بصره و اهواز ، و حلّه بنی مَراق نزدیک موصل . شهر حلّه به سبب موقعیتش در کنار فرات و باغ های زیادی که دارد به حلّه فَیْحاء (خوشبو و مطبوع) نیز مشهور بوده است.
نامهای دیگر شهر
...