کلمه جو
صفحه اصلی

خبازی نیشابوری

فرهنگ فارسی

نام یکی از شعرای متقدم و از شاعران دوران سامانی است .

لغت نامه دهخدا

خبازی نیشابوری. [ خ َب ْ با ی ِ ن ِ ] ( اِخ ) نام یکی از شعرای متقدم و از شاعران دوران سامانی است. در مجمع الفصحاء جلد اول شرح حال او چنین آمده است : «از استادان قدیم و سخنگویان زمان آل سامان ، در نظم سخن پارسی متفرد و معاصر استاد عماره مروزی و ابوالمؤید بلخی و رودکی و کسائی و دقیقی و اعجمی و طخاری و جویباری و ابوالعباس بن عباس رنجی و ابوالمثل بخاری و بنت کعب قزداری و شهید بلخی و دیگران بوده از اشعارش چیزی در میان نمانده و وفاتش در سنه 342 هَ. ق. این دو بیت از اوست :
می بینی آن دو زلف که بادش همی برد
گویی که عاشقی است که هیچش قرار نیست
یا نه که دست حاجب سالار لشکر است
کز دور مینمایدکامروز بار نیست.
( از مجمع الفصحاء چ 1 ج 1 ص 9 ).

دانشنامه عمومی

خَبّازیِ نیشابوری (درگذشته ۳۴۲ ق.) از علما و دانشمندان و شاعران ایرانی روزگار سامانیان و از معاصران کسایی، دقیقی، شهید بلخی، ابوالمؤید بلخی، رودکی، عماره مروزی، اعجمی، طخاری، جویباری، ابوالعباس بن عباس رنجی، ابوالمثل بخاری و رابعه قزداری بوده است. از اشعار او اثر کمی به جا مانده است.
بر پایه داده هایی در آفتاب
محمد دبیرسیاقی، پیشاهنگان شعر پارسی، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
لغتنامه دهخدا
پایگاه خبری اخترنیوز، عنوان: مشاهیر نیشابور
در عروضی سمرقندی و عوفی و هدایت و مجمع الفصحا از او یاد شده.
نمونه شعرها:

دانشنامه آزاد فارسی

خَبّازی نِیشابوری ( ـ۳۴۲ق)
شاعر ایرانی. نظامی عروضی در چهارمقاله او را از شاعران بزرگ روزگار سامانیان یاد می کند. با کسایی، دقیقی، شهید، و ابوالمؤید بلخی معاصر بود. از خبازی تنها یک قطعۀ دوبیتی باقی مانده است.

نقل قول ها

خَبّازیِ نیشابوری (درگذشته ۳۴۲ ق.) از شاعران ایرانی اهل نیشابور، همروزگار سامانیان .


کلمات دیگر: