جهانگیر

اسم: جهانگیر (پسر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: jahāngir) (فارسی: جهانگير) (انگلیسی: jahangir)
معنی: فاتح جهان، جهان گشا، بسیار مشهور در همه ی جهان، فراگیرنده ی عالم، ( اَعلام ) ) چهارمین امپراتور گورکانی هند [، قمری]، که سخت تحت تأثیر همسرش نورجهان بود، با هندوها بردباری پیشه کرد و به تشویق هنرمندان و ادیبان پرداخت، ) جهانگیر: ( = جهانگیر ابن رستم ) اتابک لر کوچک [تا سال هجری]، که مدت فرمانروایی اش معلوم نیست، ) جهانگیر: ( = جهانگیر ترکمان ) امیر سلسله ی آق قوینلو [، قمری] که برادرش اوزون حسن او را برکنار کرد و خود جایش را گرفت، فتح کننده جهان

( صفت ) گیرند. عالم مسخر جهان . توضیح صفت پادشاه فاتح آید. یا شهرت جهانگیر. شهرتی که بهم. اقطار جهان رسد.
دهی از دهستان سراجو بخش مرکزی شهرستان مراغه سکنه ۱۷۶ تن .

( ~. ) (ص فا. ) گیرندة جهان .

جهانگیر. [ ج َ ] ( نف مرکب ) فتح کننده دنیا. گیرنده عالم. جهانگشا :
چنین داد پاسخ که ای پهلوان
جهانگیر و بیدار و روشن روان.دریغا که پند جهانگیر زال
نپذرفتم وآمدم بدسگال.جهانگیر شاهی جهاندار باش
مبادت از این دار و گیر انقلاب.سخای ابر از آن آمد جهانگیر
که در طفلی گیاهی را دهد شیر.گفتم از آسیب عشق روی بعالم نهم
عرصه عالم گرفت حسن جهانگیر او.

---

جهانگیر. [ج َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان سراجوی بخش مرکزی شهرستان مراغه. سکنه 176 تن. آب آن از چشمه سارها. محصول آن غلات ، کرچک و نخود. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).

۱. بین المللی، جهانی.
۲. = جهان گشا
۳. کسی یا چیزی که شهرتش به همۀ نقاط جهان برسد.

جُنگیر