ویرگول

ویرگول (،) (به فرانسوی: virgule) یا واوَک یا درنگ نما یا کاما (به انگلیسی: comma) نوعی نشانهٔ سجاوندی است که کاربرد اصلیِ آن جداسازی جمله های ساده یا بندها است. در زبان انگلیسی و گاهی در زبان فارسی، برای جداسازی اجزای فهرست ها نیز به کار می رود. به سبب برخی تفاوت ها میان فارسی و انگلیسی، کارکرد ویرگول فارسی و کامای انگلیسی اندکی تفاوت دارد؛ اما، برخلاف تصور عموم، ویرگول هرگز در نقش علامت سکون عمل نمی کند؛ بنابراین، هرگاه در جمله ای در جایی برای پرهیز از ابهام لازم است درنگ صریحاً نشان داده شود، باید از علامت سکون و نه ویرگول استفاده کرد. کارکردهای اصلیِ ویرگول در زبان فارسی در اکثر موارد مشابه کارکرد آن در انگلیسی است. برای همخوانی با دبیرهٔ فارسی، که از راست به چپ نوشته می شود، ویرگول را در فارسی ۱۸۰ درجه در جهت ساعت گرد نسبت به همتای لاتینی (,) خود چرخانده اند.نبو
نشانه های سجاوندی
چنان که گذشت، اگر جملهٔ مستقل اول بیاید، دیگر ویرگول نیاز نیست. مثلاً، مورد سوم را این طور هم می توان نوشت: خشک سالی می شود اگر باران نبارد (پس از «می شود» ویرگول نباید بیاید). و مورد چهارم: بدون نگرانی امتحان دادم چون خوب مطالعه کرده بودم. با این حال، بسیاری از فارسی زبانان عادت کرده اند قبل از «چون» یا «زیرا» ویرگول یا نقطه ویرگول بنهند، اما این کار ضرورتی ندارد.گاهی میان دو جملهٔ مستقل هم باید ویرگول نهاد، مخصوصاً که جملات با قیدهایی چون «اما» و «وگرنه» و «نه» و «و» جدا شوند. مثال: ۱) او به سفر رفت، اما نتوانست زود برگردد. ۲) او همچنان سرگرم زندگی خویش بود، و این در حالی بود که من لحظه ای از او غافل نبودم. ۳)دکمه را نفشار، وگرنه بمب منفجر خواهد شد.اگر جملات خیلی کوتاه باشند، ویرگول ضرورتی ندارد. مثال: خوب است اما بیشتر تلاش کن. در این جمله، اگر پس از «اما» ویرگول بنهیم، غلط نیست، اما ضرورتی هم ندارد.
استفادهٔ بیش از اندازه از این نشان در نوشته های فارسی دوران معاصر به ویژه ویرگولی که به اشتباه میان نهاد و گزاره قرار می گیرد اعتراض برخی از نویسندگان را برانگیخته است. مثلاً جملهٔ زیر را در نظر بگیرید: «کارهایی که او انجام می دهد، شایستهٔ یک مدیر نیست». پس از «می دهد» ویرگول آمده که کاملاً زائد و غلط است.