احول

۱ - ( صفت ) کژ چشم چپ دوبین کسی که یک چیز را دو می بیند. ۲ - ( صفت ) حیلهگرتر چاره گرتر حیله کننده تر ۳ - گردان تر گردنده تر .
وزیر مروان

(اَ وَ ) [ ع . ] ۱ - (ص . ) لوچ ، دو بین ، کسی که همه چیز را دوتایی می بیند. ۲ - (ص تف . ) حیله گر، چاره گرتر.

احول. [ اَ وَ ] ( ع ص ) مرد که چشمش حولاء باشد. صاحب حول. کژچشم. ( زوزنی ) ( السامی ) ( مهذب الاسماء ) ( زمخشری ). کج چشم. کژ. کاژ. کاج. کوچ. کلک. کلیک. کلیک چشم. ( دستور ). چپ. دوبین. دوبیننده. اخلف. ( منتهی الارب ). کسی که یک چیز را دو بیند. ( غیاث ). آنکه یکی را دو بیند. ( مؤید ). احدر. کلاژ. کلاژه.کلاجو. کلاذه. لوش. لوچ. چشم گشته. ( صحاح الفرس ). گشته کاینه. شاه کال. رنگ. صاحب آنندراج بنقل از منتخب گوید: آنچه مشهور است که احول فطری یکی را دو می بیند غلطاست مگر آنکه بنادر یافته شود اما احول که بتکلف چشم را کج کند اکثر اوقات یکی را دو بیند :
یک دو بیند همی بچشم احول.احول ارهیچ کج شمارستی
بر فلک مه که دوست چارستی.و اگر نادانی این اشارت را که بازنموده شده است بر هزل حمل کند کوری بود که احولی را سرزنش کند. ( کلیله و دمنه ).
همه روز اعور است چرخ ولیک
احولست آن زمان که کینه ور است.شاه احول کرددر راه خدا
آن دو دمساز خدائی را جدا.اصل بیند دیده چون اکمل بود
فرع بیند چونکه مرد احول بود.این منی و هستی اول بود
که از او دیده کژ و احول بود.گفت احول زان دو شیشه تا کدام
پیش تو آرم بکن شرحی تمام.آن نظر بر بخت چشم احول کند
کلب را کهدانی و کاهل کند.مؤنث : حَوْلاء. ج ، حول.

---

احول. [ اَ وَ ] ( ع ن تف ) حیله کننده تر. حیله ورتر.حیله گرتر. ( منتهی الارب ). مکارتر. چاره گرتر. احیل.
- امثال :
احول من ذئب ؛ پرحیلت تر از گرگ.
|| نعت تفضیلی از حول. گردان تر. گردنده تر.
- امثال :
احول من ابی براقش .
احول من ابی قلمون .

---

احول. [ اَ وَ ] ( اِخ ) رجوع به ابوالعلاء احول شود.

---

احول. [ اَ وَ ] ( اِخ ) رجوع به احمدبن ابی خالد احول شود.

---

احول. [ اَ وَ ] ( اِخ ) رجوع به احمد محرر و احول محرر شود.

---

احول. [ اَ وَ ] ( اِخ ) ابوالعباس محمدبن حسن بن دینار. یکی از علماء لغت و شعر. او راست : کتاب الدواهی. کتاب السلاح. کتاب ما اتفق لفظه و اختلف معناه. کتاب فعل و افعل. کتاب اشباه. و او دیوان ذوالرمه و بعض دیگر از شعرای عرب را گرد کرده است. ( ابن الندیم ).

= لوچ