زبان لکی

زبان لَکی زبان طوایف لک ایران و از زبان های ایرانی شاخه شمال غربی رایج در مناطق غرب ایران است. حدود یک ونیم میلیون تا دو میلیون نفر با زبان مادری (۲۰۱۴) به این زبان سخن می گویند. زبان لکی به عنوان یک زبان مستقل ایرانی در مرداد ماه ۱۳۹۶ ثبت ملی شد.
استان لرستان:
زۊن لأکی
زۊن لأکی
دهخدا در مورد لک ها می گوید: «کردهای لک در لرستان ساکن و خوش هیکل و تنومندند. رنگ آن ها گندمی و مویشان سیاه یا خرمایی تیره است.» همچنین در مورد لهجه لکی می نویسد: «لهجه ای از زبان کردی که مردم هرسین و توابع بدان سخن گویند.» دائرةالمعارف بزرگ اسلامی نیز، لکی را لهجه ای از زبان کردی دانسته است.برخی از زبانشناسان لکی را در شاخه کردی جنوبی طبقه بندی کرده اند.ژویس بلو معتقد است که گروه جنوبی زبان کردی از تعداد زیادی گویش های ناهمگون تشکیل شده که از این بین می توان به گویش کرمانشاهی (رایج در استان کرمانشاه)، گویش سنجابی، گویش کلهری، گویش لکی، گویش لری (متعلق به پشتکوه) و غیره اشاره کرد.اما به تازگی برخی از زبانشناسان رویکرد جدیدی را در این مورد آغاز کرده اند که دربارهٔ این گونه طبقه بندی ابهام دارد. فرامرز شهسواری زبان لکی را یک شاخه مستقل زبان های ایرانی در گروه شمال غربی و جدا از کُردی و لُری می داند.محمد دبیر مقدم در کتاب رده شناسی زبان های ایرانی لکی را به عنوان زبانی مستقل و جدا از کُردی و لُری طبقه بندی کرده است.