روبرتو دونادونی

روبرتو دونادونی (به ایتالیایی: Roberto Donadoni) (زاده ۹ سپتامبر ۱۹۶۳ در سیزانو برگاماسکو)، از ستارگان باشگاه میلان و ایتالیا در اواخر دهه 80 و اوایل دههٔ ۹۰ میلادی می باشد. وی هافبکی بسیار تکنیکی با توانایی بازی با دو پا و در هر دو سمت زمین بود. وی به همراه فرانکو بارزی، مارکو وان باستن، رود گولیت و فرانک ریکارد از اصلی ترین عناصر موفقیت های آث میلان در اواخر دهه 80 و آغاز دهه 90 میلادی محسوب می شود.
تعداد بازی ها و گل ها فقط مربوط به بازی های لیگ داخلی است.
وی در بازی های جام ملت های اروپا 1988 در آلمان غربی اولین حضور ثابت خود را در ترکیب تیم ملی ایتالیا تجربه کرد و در جام جهانی 90 ایتالیا از بازیکنان با تجربه و همچنین جوان و از امیدهای موفقیت تیم میزبان محسوب می شد. در نیمه نهایی جام جهانی 1990 در مقابل ایتالیا روبرتو دونادونی با پیراهن شماره 17 از ناکامان ضیافت پنالتی ها بود و نتوانست دروازه سرجیو گویگوچه آ دروازبان پنالتی گیر آرژانتینی را باز کند. وی در جام جهانی 1994 بازگشت خوبی داشت و با ارائه یک بازی فوق العاده در نیمه نهایی جام جهانی مقابل بلغارستان از عوامل صعود تیم ایتالیا به دیدار نهایی بود. در فینال مقابل برزیل، دونادونی پنالتی نزد اما ایتالیا بار دیگر در رسیدن به عنوان قهرمانی، اینبار در ایستگاه آخر ناکام ماند. حضور در رقابت های جام ملت های اروپا در سال 1996 آخرین حضور دونادونی برای تیم ملی ایتالیا در سن 33 سالگی بود.
بعد از خدافظی از فوتبال ؛ دونادونی هدایت باشگاه ایتالیایی لکو (2001-2002) لیورنو (2002-03) ، جنوا (2003-04) را برعهده گرفت ، در سال 2005 در نیم فصل به لیورنو برگشت و انها را به جایگاه نهم در انتهای فصل رساند این تیم در فصل بعد (2005-06) هم در جایگاه ششم بود که وی بعد از انتقاد از رییس باشگاه استعفا داد
در ژوئیه 2006 بعد از استعفای مارچلو لیپی از هدایت تیم ملی ایتالیا ، دونادونی به عنوان سرمربی جدید انتخاب شد او در اولین مسابقه ی خود در این تیم مصاف کرواسی (دوستانه) رفت که در این بازی 2-0 مغلوب شد البته او در این بازی از هیچکدام از بازیکنان قهرمان جام جهانی به جز دروازه بان آملیا استفاده نکرده بود