کرس

کرس می تواند به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
کرَس (گروه موسیقی)
جزیره کُرس

کُرس (موسیقی) (course)
در یک ساز موسیقی ، دسته ای سیم که با زیرایی یکسان کوک شده باشند و همچون یک سیم نواخته شوند. لوتها، برخی انواع گیتار، و ماندولینها کُرس های دوتایی دارند، هارپسیکوردها کرس های سه تایی ، و پیانوها از کرس های سنگین تکی در بخش باس تا کرس های چهارتایی در اوج سوپرانو بهره می برند. گیتار دوازده سیمه نمونۀ امروزینی از یک ساز کرس دوتایی است ، که جفت های آن بیشتر با فاصلۀ اکتاو کوک می شوند تا هم صدا. درحالی که منظور اصلی و اولیه از دوتایی کردن سیم ها احتمالاً افزایش بلندی صدا بوده است، عاملی اضافی موجب جاندار شدن آوا شده که حاصل تداخل ضرب سیم های تقریباً هم صداست ، و عامل مهمی در کوک کردن یک گراند پیانوی کنسرتی امروزین برشمرده می شود.

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۲(بار)
سریر. تخت. راغب گفته: کرسی در تعارف عامه اسم چیزیست که بر آن می‏نشینند. در قاموس و اقرب گوید: کرسی به ضم و کسر کاف به معنی سریر است . سلیمان را امتحان کردیم و بر سریر او جسدی انداختیم سپس انابه نمود رجوع شود به «سلیمان». * . کرسی و سریر خدا که به سموات و ارض محیط است چیست؟ می‏شود گفت: مراد از کرسی حکومت و قیومیت و سلطه و تدبیر خدا است چنانکه در صدر آیه فرموده: «هُوَ الْحَّیُ الْقَیُّومُ...» و اگر صدر آیه را تا «وَسِعَ کُرْسَیُّهُ...» به دقت مطالعه کنیم این مطلب روشن خواهد شد مخصوصاً با در نظر گرفتن «وَ لایَؤُدُهُ حِفْطُهُما وَ هُوَ الْعَلِّیُ الْعَظیمُ» یعنی نگهداری و تدبیر آسمانها و زمین خدا را خسته نمی‏کند و او والامقام و بزرگ است. به قول بعضی مراد از کرسی علم است و می‏شود «وَ لایُحیطُونَ بِشَیْ‏ءٍ مِنْ عِلْمِهِ» را به آن قرینه گرفت، بنابر نظر اول، این آیه نظیر آیات . است. و آن از مراتب علم خداست المیزان نیز آن را احاطه سلطنت الهی و ربوبیت و از مراتب علم خدا وسعه را به معنی حفظ کل شی‏ء گفته است. محمد عبده آن را علم الهی می‏داند. نظری به روایات‏ ظهور بعضی روایات در آن است که کرسی مانند عرش هر دو موجود خارجی و از عالم غیبند چنانکه در «عرش» مشروحاً نقل و بیان شد، از بعضی روایات ظاهر می‏شود که کرسی قائم به عرش است و آنچه در عالم جاری می‏شود از عرش به کرسی و از کرسی به عالم می‏رسد (روایت حنّان ابن سدیر از امام صادق «علیه السلام» در «عرش»). و از برخی از آنها روشن می‏شود وسعت کرسی بیشتر از عرش است چنانکه از تفسیر عیاشی و غیره نقل شده است. 1- عَنِ الصَّادِقِ «علیه السلام»:«قالَ السَّمواتُ وَ الْاَرْضُ وَ جَمیعُ ما خَلَقَ اللهُ فِی الْکُرْسِیّ». 2- عَنْ اَبی عَبْدِاللهِ «علیه السلام»قالَ:«قالَ اَبُوذَرُ یا رَسُولَ اللهِ ما اَفْضَلُ ما اُنْزِلَ عَلَیْکَ؟ قالَ: آیَةُالْکُرْسِیّ. مَا السَّمواتُ السَّبْعُ وَ الْاَرَضُونَ السَّبْعُ فِی الْکُرْسِیِ اِلا کَحَلْقَةٍ مُلْقاةٍ بِاَرْضٍ بَلاقِعَ وَ اِنَّ فَضْلَهُ عَلَی الْعَرْشِ کَفَضْلِ الْفَلاتِ عَلیِ الْحَلْقَةِ» به صریح این حدیث فضل و فزونی کرسی بر عرش مانند بزرگی بیابان بر یک حلقه آهن است. 3- «عَنْ زُرارَةقالَ: سَأَلْتُ اَبا عَبْدِالله «علیه السلام»عَنْ قَوْلِ اللهِ «وَسِعَ کُرْسِیُّهُ» السَّمواتُ وَ الْاَرْضُ وَسِعَ الْکُرْسسِیَّ اَوِ اَلْکرُْسِیُّ وَسِعَ‏اَلْسَّمواتُ وَ الْاَرْضُ ؟قالَ لا بَلِ اَلْکرُْسِیُّ وَسِعَ‏اَلْسَّمواتُ وَ الْاَرْضُ ، وَالْعَرْشُ وَ کُلَّ شَیْ‏ء خَلَقَ اللهُ فِی الْکُرْسِیِّ».این روایت نیز نظیر سابق است. در کافی باب العرش و الکرسی نیز این روایات و نظائر شان یافته است ایضاً توحید صدوق باب 52. گفته شد که: ظهور روایات در موجود خارجی بودن کرسی است مگر آنکه کسی آنها را به عنایتی تأویل کند واللَّه العالم در توحید صدوق باب 52 از حفض بن غیاث نقل شده: «سَأَلْتُ اَبا عَبْدِاللَّهِ «علیه السلام» عَنْ قَوْلِ اللَّهِ «وَسِعَ کُرْسَیُّهُ السَّمواتِ وَ الْاَرْضَ» قالَ: عِلْمُهُ». فضیلت آیة الکرسی‏ . این آیه مشهور به آیة الکرسی است از صدر اول اسلام حتی در زمان حضرت رسول «صلی اللَّه علیه و آله» - چنانکه از روایات شیعه و اهل سنت به دست می‏آید - به این نام معروف شده است. این آیه توحید خالص و قدرت و قیومیت خداوند را در جهان به بهترین وجهی روشن و بیان می‏کند توجه به الفاظ و معانی آن از توضیح درباره آن بی نیاز می‏کند و چون دارای این مقام و عظمت است لذا درباره حفظ و خواندن و توجه به معانی آن بیشتر توجه شده و فضائلی درباره آن نقل گردیده است. در تفسیر برهان از امام صادق «علیه السلام» منقول است: 1- «قالَ اِنَّ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ ذُرْوَة وَ ذُرْوَةُ الْقُرْآنِ آیَةُ الْکُرْسِیّ مَنْ قَرَءَها مَرَّ ةً صَرَفَ اللهُ عَنْهُ اَلْفَ مَکْروُهٍ مِنْ مَکارِهِ الدُّنْیا وَ اَلْفَ مَکْروُهٍ مِنْ مَکارِهِ الْآخِرَةِ، اَیْسَرُ مَکْروُهِ الدُّنْیا اَلْفَقْرُ و اَیْسَرُ مَکْرُوهِ الْآخِرَةِ عَذابُ الْقَبْرِ وَ اِنّی‏ لَاَسْتَعینُ بِها عَلی‏ صُعُودِ الدّرَجَةِ» این حدیث در برهان از تفسیر عیاشی نقل شده و در نسخه ما از عیاشی زیادتی در حدیث هست که وجه آن را ندانستیم لذا آن را بدون زیادت از برهان نقل کردیم. یعنی برای هر چیز نخبه‏ای هست و نخبه قرآن و قله قرآن آیةالکرسی است، هر که یکبار آن را بخواند خداوند هزار ناگواری از ناگواریهای دنیا و هزار ناگواری از ناگواریهای آخرت را از او بگرداند، آسانترین ناگواری دنیا فقر و سهلترین ناگواری آخرت عذاب قبر است و من به امید ارتقاء درجه و مقامم آن را می‏خوانم. 2- «قالَ اَبُو عَبْدِاللَّهِ «علیه السلام» اَلا اُخْبِرُکُمْ بِما کانَ رَسُولُ اللهِ«صلی الله علیه و آله» یَقُولُ اِذا آوی اِلی فِراشِهِ؟ قُلْتُ: بَلی قالَ: کانَ یَقْرَءُ آیَةَالْکُرْسِیِ وَ یَقُولُ بِسْمِ اللهِ آمَنْتُ بِاللهِ وَ کَفَرْتُ بِالطَّاغُوتِ اَللهُمَّ احْفِظْنی فی مَنامی وَ فی یَقْظَتی» (برهان). از امیرالمؤمنین «علیه السلام» در امالی شیخ نقل شده: از روزی که کلام رسول خدا «صلی اللَّه علیه و آله» را درباره آیةالکرسی شنیدم نخوابیدم هیچ شب نخوابیدم مگر اینکه آن را خواندم.