بله بران

مهربُران (مهربُرون) یا خرج بُران (خرج بُران) یا خرج بُری یکی از مراسم سنتی فرایند ازدواج در ایران است و آن عبارت است از مجلسی مردانه که در آن مهریه و شیربهای عروس توسط خانوادهٔ عروس و داماد تعیین می شود. گونهٔ زنانهٔ همین جلسه بله بُران نام دارد.
پس از آنکه مراسم خواستگاری به سرانجام رسید و دو خانواده کم وبیش اطمینان به سرانجام یافتن ازدواج یافتند، خانوادهٔ داماد از خانوادهٔ عروس درخواست برگزاری جلسهٔ «مهربُران» می کند. در گذشته، رسم بر این بود که هر موقعی را خانوادهٔ داماد درخواست می کردند، خانوادهٔ عروس مخالفت نموده و یکی دو روز دیرتر را قرار می گذاشتند. علت این امر این بود که خانوادهٔ عروس نشان دهند عجله ای در شوهردادن دختر خود ندارند. در روز تعیین شده، داماد به اتفاق چند تن از مردان معتبر خانواده اش به خانهٔ عروس می رفتند. پدر عروس نیز مردان معتبر خاندانش را دعوت می کرد. امروزه در مراسم مهربُران، زنان نیز حضور دارند.
هدف از برگزاری این جلسه، توافق بر سر میزان مهریهٔ عروس است. معمولاً محصول توافق دو خانواده بر روی برگه ای با خط خوش نوشته می شود و داماد زیر آن قباله را امضا می کند و متعهد می شود. سایرین نیز با امضای قباله آن را گواهی می کنند. در قدیم رسم بر این بود که تا توافق صورت نگرفته بود، میهمانان فقط با چای پذیرایی می شدند و بلافاصله پس از حصول توافق، شیرینی نیز به مجلس آورده می شد. گاه برای کاستن از رسوم، این مجلس با بله بُران (گونه زنانه همین مجلس) و شیرینی خوران ادغام می گردد و تاریخ جشن عقد نیز در همان مجلس مشخص می شود.

بَله بُران
(در تداول: بَله بُرون) در آداب و مراسم ایرانی، رسم به مذاکره نشستن اعضایی از خانواده های عروس و داماد یا معتمدان آن ها، به منظور گفت وگو بر سر مفاد حقوقی ازدواج و رسمیّت بخشیدن پیوند دو خانواده. عمده ترین مسائل گفت وگو در این جلسه، تعیین شیربها، مهریه، روز عقدکنان و شمارِ مهمانانِ مدعو است.