بادیه نشین

[ویکی فقه] بادیه نشین (اعرابی) همان بیابان نشین است. بادیه نشین در احکام با شهرنشین و روستانشین یکسان است، مگر مواردی که به سبب اختلاف طبیعت زندگی بادیه نشینی با شهرنشینی و مانند آن حکم بادیه نشین متفاوت شده است.
به کسانی که مکان ثابتی برای اقامت ندارند بلکه به صورت سیار در صحراها و مراتع زیر چادر زندگی می کنند، «بدوی» یا بادیه نشین ( اعرابی) گفته می شود، در مقابل «حضری» که اعم از شهرنشین و روستانشین است. از این عنوان در بابهای صلات، جهاد، وکالت، نکاح و شهادات سخن رفته است.

موارد بکارگیری این عنوان در فقه
تعلّق احکام شرع بر مکلّف با قطع نظر از خصوصیات سکونتی و زندگی او است. ازاین رو، بادیه نشین در احکام با شهرنشین و روستانشین یکسان است، مگر مواردی که به سبب اختلاف طبیعت زندگی بادیه نشینی با شهرنشینی و مانند آن از این قاعده استثنا شده است که در ذیل به مواردی از آن اشاره می شود.

← باب صلات
۱. ↑ جواهر الکلام ج۱۳، ص۳۸۷.
...