کلارینت

کلارینت یکی از سازهای بادی قمیشی است که انواع حرفه ای اش معمولاً از چوب سیاه آفریقایی ساخته می شود. کلارینت یک قمیش، یک مجرای استوانه ای و یک سوراخ تقریباً استوانه ای دارد و از دسته سازهای انتقالی محسوب می شود. به کسی که این ساز را می نوازد، کلارینتیست گفته می شود.
کلارینت باس
کنترفاگوت
بادی های چوبی (فاگوت، ابوا، فلوت)
کلمه کلارینت ممکن است همراه کلمه فرانسوی کلارینته (clarinette) وارد زبان انگلیسی شده باشد. با این حال به نظر می رسد ریشه های حقیقی این کلمه در میان نام های مختلف ترومپت هایی که در دوره های رنسانس و باروک استفاده می شد یافت شود.
عموماً معتقدند که یوهان کریستوف دنر، کلارینت را در آلمان در حوالی سال ۱۷۰۰ با اضافه کردن قطعه ای به ساز «شالوماو» اختراع کرده است. در طول زمان نیز، کلیدها و صفحه هایی اضافه شدند تا صدا و نواختن ساز را بهبود بخشند.کلارینت انواع زیادی دارد که روی هم آن ها را «خانواده کلارینت» می خوانند. معمولاً منظور از کلارینت نوع سوپرانوی آن است. کلارینت نشان داد که یک ساز انعطاف پذیر استثنائی است و همان طور که می توان در خانه در سبک کلاسیک با آن نواخت در گروه های کنسرت، گروه های نظامی و جاز نیز به همان خوبی به کار می رود.

کلارینِت (clarinet)
کلارینِت
هر یک از سازهای خانوادۀ بادی های چوبی یک زبانه ای با قطر استوانه ای . کلارینت تا قرن ۱۸ جایگاهی در ارکستر پیدا نکرد. موتسارت و وبر در کنسرتوهای خود برای کلارینت گسترۀ آوایی این ساز را از ردیف های بم و گرفته تا آواهای درخشان گسترش دادند، و قابلیت کنترل شدت و ضعف پایدار صدا را در آن بیشتر کردند. توان کلارینت برای ترکیب شدن و تضادیافتن با سازهای دیگر آن را مناسب موسیقی مجلسی و تک نوازی ساخته است . این ساز در ارکسترهای نظامی و گروه های کنسرتی و نیز ارکستر جاز کاربرد دارد. کلارینت دِنِر (یوهان کریستوف دِنِر)، سازندۀ آلمانی سازهای موسیقی ، در حدود سال ۱۷۰۰ از شالوموی دوزبانه ای پدید آمد و گاهی به مثابۀ ساز ترومپت گونه در ارکستر باروک به کار می رفت . در قرن ۱۹ تئوبالد بوم با ایجاد تغییراتی اساسی در این ساز، آن را به صورت ساز کروماتیک امروزی درآورد، و هکتور برلیوز جنبۀ زمخت و گوش خراش خصوصیت آن را در موومان پایانی سمفونی فانتاستیک(۱۸۳۰) به نام «سبت ساحره ها» به نمایش درآورد. اکنون گسترۀ وسیعی از کلارینت ها پیوسته استفاده می شود ، ازجمله کلارینت های سوپرانو سی بمل و لا (کلارینت های استاندارد ارکستر)، کلارینت آلتو فا (ارکستر نظامی )، کلارینت باس سی بمل ، کلارینت پیکّولو می بمل و رِ، و کلارینت های کنترباس مارپیچی در می بمل و سی بمل ، که این آخری دو اکتاو بم تر از کلارینت سوپرانو سی بمل صدا می دهد.