دعای صباح

دعای صَباح
از دعاهای مشهور که بعد از نماز صبح خوانده می شود. از امام علی (ع) روایت شده و مضامین عالی دارد. گویند نسخۀ دست نویس آن به خط خود آن حضرت در ۶۵۳ق موجود و به گفتۀ برخی نسخۀ اصلی این دعا در کتابخانۀ سلطنتی ایران تا دورۀ ناصر الدین شاه بوده است. نیز این ادعا توسط ام سَلَمه، دختر فتحعلی شاه قاجار، به خط نسخ و به طرز زیبایی استنساخ شده، این اثر هنری اخیراً توسط آستان قدس رضوی به چاپ رسیده است (۱۳۸۸ش). نسخۀ اصلی این اثر در مخزن نسخ خطی کتابخانه و موزۀ ملک نگهداری می شود. کسانی به شرح این دعا پرداخته اند.

[ویکی شیعه] دعای صَباح دعایی که حضرت امیرالمومنین(ع) بعد از دو رکعت نماز فجر می خوانده و به گفته علمای شیعه بلندترین مضامین حِکمی، عرفانی و کلامی را در قالب الفاظ و عبارات ادبی بیان کرده است. به علت اهمیت مضامین این دعا، عالمان و اندیشمندان متعددی آثاری در شرح این دعا نگاشته اند.
منابعی که دعای صباح را روایت کرده اند، از این قرارند:
با توجه به اینکه منابع فوق، جزو منابع قطعی به حساب نمی آیند و سندی قطعی نیز برای این دعا ذکر نکرده آند، دعای صباح، طبق اصطلاح علم درایة الحدیث، ظنّی الصدور به حساب می آید. با این حال، مضامین حکمی، عرفانی و کلامی این دعا که به گونه ای اعجازوار در قالب الفاظ و عبارات فاخر و انواع صنایع لفظی و معنوی و فنون بلاغی درآمده، اعتباری سترگ به آن بخشیده و، در نتیجه، علمای شیعه را بدین سو سوق داده است تا آن را قطعی الصدور فرض نمایند.