کلمه جو
صفحه اصلی

دعای سحر

دانشنامه عمومی

دعای سحر دعایی است که به مسلمانان توصیه شده است که در سحرهای ماه رمضان آن را بخوانند. این دعا در مفاتیح الجنان نیز آمده است. چندین شرح بر این دعا نوشته شده است.
دعای کمیل
دعای توسل
دعای ندبه
دعای عهد
دعای مجیر
دعایجوشن کبیر
دعایجوشن صغیر
در ابتدای همهٔ ۲۳ جملهٔ این دعا، عبارت «اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ» وجود دارد. شکل کلی جمله ها (به جز دو جملهٔ آخری) به شکل «اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ (اسم) کَ بِ (صفت برترین) هِ وَکُلُّ (اسم) کَ (صفت برتری برای اسم) اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِ (اسم) کَ کُلِّهِ» است؛ و این شرح کامل آن است:
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ بَهاَّئِکَ بِاَبْهاهُ وَکُلُّ بَهاَّئِکَ بَهِیُّ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِبَهاَّئِکَ کُلِّهِ
خدایا از تو می خواهم به درخشنده ترین مراتب درخشندگیت؛ و تمام مراتب آن درخشنده است خدایا درخواست کنم به همه مراتب درخشندگیت

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] دعای سحر عنوانی عام برای دعاهایی است که در سحرهای ماه رمضان خوانده می شود. مشهورترین آن ها دعایی است که امام رضا (ع) از امام باقر (ع) نقل کرده است و با عبارت «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ بَهَائِکَ بِأَبْهَاهُ وَ کُلُّ بَهَائِکَ بَهِیٌّ» آغاز می شود. این دعا در کتاب مفاتیح الجنان آمده و شیعیان آن را در سحرهای ماه رمضان می خوانند. شرح هایی بر دعای سحر نوشته شده است که شرح دعای سحر امام خمینی از آن ها است. این دعا به دعای بهاء نیز مشهور است.
دعای سحر عنوان عام دعاهایی است که در سحرهای ماه رمضان خوانده می شود. مشهورترین دعای سحر، دعایی است که امام رضا (ع) از امام محمدباقر (ع) نقل کرده است و سید بن طاووس در اقبال الاعمال سند این دعا را از طریق شیخ طوسی به علی بن حسن فضال و ابن ابی قرّه رسانده و در ضمن اعمال سحرهای ماه رمضان آورده است. همچنین مجلسی در بحارالانوار و زاد المعاد و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان دعای سحر را نقل کرده اند.
ایوب بن یقطین نامه ای به امام رضا (ع) نوشت و از او خواست که درستی این دعا را بیان کند. امام به او نوشت:

پیشنهاد کاربران

با احترام کامل خدمت مولف اصلی و شارحان دعای سحر.
اگر کلمات و جملات تکراری را از ساحت این دعا پاک کنیم و چند کلمه و جمله جدید به آن بیفزاییم ، آنگاه چکیده آن بصورت زیر در خواهد آمد:
خداوندا هر کجا و هرزمان که باشم دلم به سوی توست و از تو خواهانم که به حق کلیه مراتب وجودیت از پایین ترین آنها گرفته تا بر ترین آنها ؛ زیباترین و نیکوترین جمالت ؛ شکوه مند ترین جاه و جلالت ؛ عظیم ترین و پایدار ترین قدرت و سلطنت و حکمرانی و فرمانروای ات ؛ نورانی ترین و گسترده ترین و دیرینه ترین روشنایی و رحمت و کرم ات ؛ کامل ترین و بزرگترین کلام و کلمه و نامت ؛ عزیزترین و نافذ ترین علم و عزّت و اراده ات ؛ پسنده ترین و محبوب ترین گفتار و خواسته هایت ؛ شریف ترین عزّت و شرف ات و گرامی ترین نشانه های جاه و جبروت ات، دعا های مرا به هنگام التماس اجابت کنی ای خدای بخشنده و مهربان که هیچ کسی را به عذاب آتش جهنم دچار نمیکنی.
خداوند به حق : نظام احسن ملکوتی ات که به نظام های دنیوی نزول یافته است و وجود مبارک بیکران و لایه تناهی ات که خود آنرا به جهان های محدود و متناهی با محیط های ثابت و پایدار و محتوا های متغییر تقسیم نموده ای و طرح مطلق خلقت و آفرینش با اهداف والا و مقدس و نظام ها و سامان های هفتگانه طبیعی و کیهانی و زندگی ها و مراتب وجودی هفتگانه انسانی که چیزی نیستند غیر از مراتب و نظام های وجودی خود تو و زندگانی های خود تو ، به من کمک کن که دعاهای خودرا جهت آرامش روح و روان صورت دهم و نه با انتظار بر آورده شدن آنها توسط تو.
باور این حقیر در مورد دعا :
خداوند متعال هیچگاه و در هیچ جا هیچ دعایی را مستجاب نمی نماید مگر اینکه اجابت و بر آوردن دعا ها را در مشیت ازلی در چهارچوب طرح مطلق خلقت و آفرینش از پیش تعیین کرده باشد. اگر انسان از لحظه پیدایش خود روی کره زمین و تا پایان لحظه انقراض در منطومه شمسی و یا در کهکشان راه شیری، تمامی دعاها ، نیایش ها ، ستایش ها و عبادت های خودرا روی هم جمع کند و بخواهد به کمک آن ذره ای از تصمیمات خداوند را به نفع خود و یا ضرر دیگری تعییر دهد، هرگز نمی تواند به آن هدف برسد و سعی و کوشش وی در این زمینه باطل و عبث خواهد بود. خداوند متعال پس از صدور امر و فرمان خلقت بر پیکره لایه تناهی و بیکرانی هستی و وجود خویش هیچگونه دخالتی در کار حرکت و تعییر و تحول و تکامل و سرنوشت انسان و طبیعت و کیهان نمیکند و آنهم بطور جاودانه. خداوند تمام کار ها را به دست قوانین طبیعت در چهار چوب زنجیره های علت و معلول ظاهری و باطنی سپرده است و در کار و طرح و تصمیم گیری خویش نیازی به تجدید نظر ندارد.
لذا مفید تر است که عمل دعا را به خاطر رسیدن و حفظ آرامش روح و روان انجام دهیم و انتظار اجابت دعا را از خداوند نداشته باشیم و توجه خودرا به دعا های از پیش فرمول بندی شده معطوف نداریم و سعی نکنیم که آنها را از بهر کنیم. زیرا خداوند متعال دعا هایی را که انسان از روی آگاهی و به خواست و اراده خود فرمول بندی کرده است بر آورد نمیکند بلکه دعا هایی که کاملا ناخودآگاه و بطور ناگهانی از دل بر می خیزند و به بیرون از دل تراوش میکنند و مستقل از خواست و اراده انسان صورت میگیرند اجابت می نماید.
خداوند متعال پیراهن های یخه دار و گردن های کراواتی را بیشتر دوست دارد تا پیراهن های بی یخه و گردن های بدون کراوات. خداوند متعال مو های باز و عریان سر زنان و مردان را بیشتر دوست دارد تا موهای پوشیده و پنهان زیر چادر و چارقد و عمامه.
تو نیکی کن اما در دجله نی و می انداز
که خداوند هرگز آنرا در بیابان ندهد باز



کلمات دیگر: