اتر

wiki: فضا را پر می کند. امروزه این نظریه که برای انتشار پرتو الکترومغناطیس، وجود محیط اتری لازم است دیگر پذیرفتنی نیست. بر اساس این نظریه، نور آشوب اتر محسوب می شد که به موجب آن، اتمهایش به طرز خاصی مرتعش شده و موجب گسیل نور می شوند.
نظریه نسبیت خاص
زمان
نور
نیوتن و ماکسول معتقد به نظریه اتر بودند. تا سال ۱۸۶۵ نظریه شایسته و مناسبی به جز نظریهٔ اتر، برای انتشار نور تدوین نگردید ولی در آن سال ماکسول معادلات خود را ارائه کرد. بر اساس این نظریه، امواج الکترومغناطیس یا نور، با سرعت ثابتی در فضا گسیل می شوند و این سرعت ثابت را نسبت به یک ماده نامرئی به نام اتر که در سراسر گیتی و حتی در فضای تهی نیز وجود دارد سنجیدند. تحقیقات ماکسول نشان داد که نور انتشار یک موج الکترومغناطیسی است. ماکسول نظریه ریاضی بسیار جالبی پیش بینی کرد که تمام پدیده ها را، شامل نور، الکتریسیته و مغناطیس به یکدیگر مرتبط می ساخت. اما به رغم تمام موفقیت ها فیزیکدانان آن را برای توصیف خواص این محیط مرموز جهانی، آن چنان که محیط های مادی معمولی از قبیل گازها و مایعات و جامدات توصیف می شوند، غیرممکن و ناتوان یافتند و آنچه در این راه تلاش کردند به تضادهای شدیدی منجر شد.تا سال های پایانی سده نوزدهم، دانشمندان می پنداشتند که فضا از این مادهٔ پیوسته و غیرقابل دیدن آکنده است. پرتوهای نور و سیگنال های رادیویی امواجی بودند درون اتر، همچنان که صدا امواج گسیل شونده درون محیط مادی مانند هوا است. برای دستیابی به یک نظریه کامل، تنها کافی بود اندازه گیری های دقیقی از خواص فیزیکی اتر، مانند خواص کشسانی یا الاستیکی آن انجام شود.
در اواخر سدهٔ نوزدههم به نظر رسید اگر اتر وجود داشته باشد، باید بتوان به گونه ای سرعت باد اتر را در اثر گردش زمین به دور خود و خورشید ،مشخص کرد.برای نمونه سرعت نور باید با آن ترکیب شود.
بدیهی است که پدیده قطبش نور ثابت می کند که در امواج الکترومغناطیسسی، با ارتعاشات عرضی سروکار داریم که در آن ماده به پس و پیش و عمود بر امتداد انتشار حرکت می کند. با این حال ارتعاشات عرضی فقط در موارد جامد می تواند وجود داشته باشد که برخلاف مایعات و گازها، در مقابل هرگونه تغییر شکل مقاومت می کنند، به طوری که اتر نور باید به صورت ماده جامدی به شمار آید. اگر چنین است و اگر اتر جهانی فضای اطراف ما را پر کرده است.چگونه می توانیم بر روی زمین راه برویم یا بدویم؟چگونه سیارات می توانند میلیون ها سال برگرد خورشید بچرخند، بدون آنکه در جایی با مقاومتی روبرو شوند؟جای تعجب است که فیزیکدانان قرن نوزدهم محقق نداشته اند که اگر اتر جهانی وجود دارد، باید خواصی کاملاً متفاوت با خواص اجسام مادی معمول و متعارف برای ما داشته باشد. در واقع کاملاً معلوم شده بود که قابلیت تراکم گازها، سیالی مایعات، کشسانی جامدات و همه خواص دیگر اجسام مادی مربوط به ساختمان مسکونی آنهاست، و نتیجه حرکت ملکول ها و نیروهایی است که بر آن ها وارد می شود. چنین به نظر می رسد که جز یک نفر شیمیدان روسی، به نام مندلیف، که در جدول تناوبی عناصر خودش عدد اتمی صفر را به اتر جهانی اختصاص داد، شخص دیگری هرگز فکر نکرده بود که شاید اتر جهانی از خود ساختمان ملکولی داشته باشد. در هر حال چنین فرضیه ای فقط به پیچیدگی های بعدی منجر می شد.در پایان سده، تناقضات موجود در اندیشه اتر نمایان شد. سرعت نور را در اتر ثابت می دانستند ولی بر اساس قوانین سرعت نسبی، می پنداشتند که اگر درون اتر همسو با نور حرکت کنید، سرعت نور کمتر و اگر در جهت مخالف نور حرکت کنید، سرعت آن بیشتر به نظر می رسد.برای تأیید این نظریه رشته آزمون هایی انجام شد که البته منجر به شکست این نظر شد.تلاش کلوینفیزیکدان مشهور انگلیسی، لرد کلوین، سعی کرد این تضادهای ظاهری موجود در عالم فیزیک را چنین حل کند که به اتر جهانی خواصی شبیه به خواص چسب و لاک منسوب سازد. این مواد دارای خاصیتی به نام «خاصیت کشسانی هستند. در حالی که همچون شیشه بر اثر یک نیروی قوی می شکنند، بر اثر نیروهای ضعیف تر (مثل وزن خودشان) که مدت طولانی بر آن ها وارد می شود، همچون مایعات روان می شوند. کلوین چنین استدلال کرد که در مورد امواج نورانی، که در آن مورد نیرو جهت خود را یک میلیون بیلیون بار در هر ثانیه تغییر می دهد، اتر جهانی می تواند همچون ماده کشسان سخت پایی رفتار کند در حالی که در مورد حرکات خیلی کندتر مردم، پرندگان، سیارات یا ستارگان ممکن است تقریباً بدون هیچ مقاومتی تسلیم شود.

wikijoo: اتر_(شیمی)

wikijoo: اتر_(فیزیک)