درون زایی

درون زایی به حاصل تولید مثل در نتیجه جفت گیری دو والد که با هم ارتباط ژنتیکی دارند، گفته می شود. این امر باعث افزایش هوموزیگوسیتی می گردد که خود افزایش احتمال ابتلای فرزند به دگرهٔ باخته یا ویژگی های نامطلوب و آسیب زا را در پی دارد. درون زایی در کل باعث کم شدن توانایی زیستی در جمعیت می شود، چیزی که از آن با نام تنزل درون زایی یاد می شود.
کم شدن توانایی باروری هم در اثر کم شدن میزان اسپرم و هم کاهش کیفیت آن
افزایش بیماری های ژنتیکی
نامتقارن شدن پخش اعضا و ویژگی های نمایی بر و درون بدن
کم شدن نرخ تولد
نرخ بیشتر مرگ ومیر نوزادان
رشد جمعیت کمتر
جثه بزرگتر در بزرگ سالان
اختلال در کارکرد دستگاه ایمنی
پرورش دهندگان احشام اغلب تولید مثل و آمیزش جانوران خود را زیر نظر می گیرند تا جلوی ایجاد ویژگی های ناپسند در جمعیتشان را بگیرند. در دانش اصلاح نباتات، نمونه های به دست آمده از درون زایی برای تولید خطوط دورگه به منظور بهره گیری از اثرات هتروزیس استفاده می شوند. درون زایی در گیاهان همچنین به شکل گرده پراکنی بر خود نیز صورت می گیرد.
درون زایی درون یک جمعیت می تواند باعث اثرات فنوتیپی ژن های زیان بار چیره بسیار گسترده تری از آنچه اغلب تصور می شود، گردد. در نتیجه، نخستین نسل جانوران درون زاده دارای بیشترین احتمال در ابتلا به یکی از کمبودهای زیر هستند:
انتخاب طبیعی از راه ایجاد خزانه ژنی آن نمونه هایی را که ویژگی های بالا را داشته باشند، از میان می برد. از این رو تعداد زیادی از نسل نخست درون زاده ها موفق به زنده ماندن بیشتر برای رسیدن به تولید مثل نمی شوند. در گذر زمان، عواملی همچون جفت گزینی هدف دار یا عوامل طبیعی در محیط، جلوی ادامه حیات ویژگی های ناپسند را خواهند گرفت.

درون زایی (diagenesis)
(یا: دیاژنز) در زمین شناسی، مجموع فرآیندهای فیزیکی، شیمیایی و زیستی که طی آن، رسوب به سنگ رسوبی تبدیل می شود. مهم ترین فرآیندهای درون زایی عبارت اند از فشردگی دانه ها و سیمانی شدن آن ها با نهشتۀ کانی های جدید در میان شان، طی عبور آب های زیرزمینی. فرآیند درون زایی هنوز کاملاً شناخته نشده است.