اب سخت

آب سخت. آب سخت آبی است که حاوی نمک های معدنی از قبیل ترکیبات بی کربنات، یون های کلسیم، منیزیم و غیره است.
سختی آب بر دو نوع است: دائمی و موقت.
سختی به طور عمده بر اساس دو فلز کلسیم و منیزیم سنجیده می شود. به طور کلی عوامل سختی کاتیون ها می باشند. یون هایی مثل آلومینیم، آهن، منگنز و روی در سختی آب شرکت می کنند ولی کلسیم و منیزیم به مقدار زیاد وجود دارد و کاتیون های دیگر یا وجود ندارند یا به مقدار خیلی کم هستند. سختی کل (TH) مجموع مقدار کلسیم (Ca) و منیزیم (Mg) می باشد.سختی دائم یا سختی غیرکربناتی (Noncarbonated Hardness) شامل سختی بدون نمک های بی کربناتی (مانند کلرید، سولفات و غیره) می باشد. سختی موقت یا سختی کربناتی (carbonated Hardness) شامل بی کربنات کلسیم و منیزیم است و از تفاوت سختی کل (TH) و سختی دائم بدست می آید.
میزان شدت سختی آب، به بستر جریان آب در سطح و زیر زمین بستگی دارد.آب های نواحی آهکی سختی زیادتری تا آب های نواحی گرانیتی یا شنی دارند. سختی آب در طول زمان نیز تغییرپذیر است. معمولاً سختی آب ها در فصل باران، کم و در فصل خشکی، زیاد می شود؛ و بعضی مواقع هم در فصول پر باران و مرطوب مثل غارها ایجاد شود.

آب سخت. آبِ سَخْت (hard water)
آبی که صابون در آن به راحتی کف نمی کند و در کتری ها رسوب یا «جرم» ایجاد می کند. این جرم به سبب حضور نمکهای خاصی از کلسیمو منیزیوماست. سختی موقتناشی از وجود کربنات_هیدروژن(بی کربنات)های محلولاست که براثر جوشیدن آب به کربنات های نامحلولتبدیل می شوند و به شکل جرم رسوب می کنند. سختی دایمناشی از سولفاتو سیلیکاتهایی است که جوشیدن بر آن ها تأثیر ندارد. روش های صاف کردن آب عبارت اند از تقطیر، تبادل یون، که عملکرد آب نرم کن هابر آن مبتنی است، افزودن کربنات_سدیمیا مقدار زیادی صابون، و جوشاندن که برای برطرف کردن سختی موقت کارا و مؤثراست.