کلسیم

کلسیم از عنصرهای شیمیایی جدول تناوبی است. نشانه کوتاه آن Ca و عدد اتمی آن ۲۰ است.نبو
طبیعت: به لحاظ فراوانی، کلسیم موجود در پوسته زمین بین کلیه عناصر دارای مقام پنجم و در میان فلزات دارای مقام سوم است. ترکیبات کلسیم ۶۴/۳ ٪ از پوسته زمین را تشکیل می دهد. بلورهای سفید کلسیم، در دمای C˚۸۱۰ ذوب می شوند و فلز کلسیم در آب و اسید محلول بوده و هیدروکسید و نمک تولید می نماید.بدن انسان: این عنصر فراوان ترین ماده کانی موجود در بدن است. بدن انسان تقریباً۱ kg کلسیم دارد. البته در افراد مختلف بااستخوان بندی متفاوت این میزان متفاوت است. بیشتر کلسیم در استخوان ها و دندانها وجود دارد و کمبود آن موجب پوکی استخوان می شود. تنها ۱ ٪ آن در بقیه بدن موجود است که همین ۱٪ اعمال زیادی انجام می دهد مثلاً انقباض ماهیچه های ما بسته به وجود کلسیم است.
جذب آن در خون به صورت یون کلسیم و از دیواره روده صورت می گیرد. عامل افزایش جذب کلسیم ویتامین D است، به همین دلیل قرصهای مکمل کلسیم معمولاً دارای ویتامین D نیز می باشد؛ بنابراین اگر منابعی را که دارای این ۲ ماده است مصرف کنید کلسیم موجود در آن ها بهتر جذب می شود.در صورتی که در غذا ماده ای به نام اگزالات باشد، جذب کلسیم آن کاهش می یابد و به همین دلیل است که کلسیم اسفناج و چغندر، به خوبی کلسیم شیر جذب نمی شود.اسید فیتیک موجود درسبوس گندم نیز جذب کلسیم را کاهش می دهد ولی این مسئله زمانی اثرگذار است که مصرف آن بسیار زیاد باشد، مثل گیاهخواران مطلق. دریافت کلسیم کافی، آثار مثبتی در کاهش فشار خون افراد مبتلا به فشار خون دارد. تنظیم میزان کلسیم بدن، برعهده هورمونهایی است که از غده تیروئید ترشح می شوند.
کلسیم: خوب برای استخوان ها و دندانها

کَلْسیم (calcium)
برگرفته از واژه ای لاتینی به معنی آهک. عنصری فلزی، نرم، به رنگ سفید نقره ای، با نماد Ca، عدد اتمی ۲۰، و جرم اتمی نسبی۴۰.۰۸ ، از گروه فلزات قلیایی خاکی. از نظر فراوانی پنجمین عنصر و سومین فلز موجود در پوستۀ زمین است. عمدتاً به شکل کربنات (CaCo۳). یافت می شود که شکل تقریباً خالص آن گچ و سنگ آهک است (← کلسیت). کلسیم ترکیب اساسی سازندۀ استخوان ها، دندان ها، صدف ها، شیر، و برگ هاست. حدود۱.۵ درصد از وزن بدن انسان را کلسیم تشکیل می دهد. در بدن جانوران، یون کلسیم در تنظیم انقباض عضلات، انعقاد خون، ترشح هورمون ها، گوارش، و سوخت وساز گلیکوژن در کبد دخالت دارد. شیر و پنیر منابع عمدۀ تأمین کلسیم لازم برای بدن اند. ویتامین د جذب کلسیم را تسهیل می کند. کمبود کلسیم باعث انقباض های عضلانی طول کشیده (تتانی) می شود. مصرف بیش از حدّ آن، گاه عامل تشکیل سنگ های کلیه یا کیسۀ صفراست. هامفری دیوی، شیمی دان انگلیسی، در ۱۸۰۸ این عنصر را کشف و نام گذاری کرد. ترکیبات حاصل از آن عبارت اند از آهکِ کُشته (هیدروکسید کلسیم، Ca (OH)۲؛ گچ پاریس (سولفات کلسیم، CaSO۴ .۲H۲O؛ فسفات کلسیم(Ca۳(Po۴)۲) که بخش عمدۀ استخوان های حیوانات را تشکیل می دهد؛ هیپوکلریت کلسیم CaOC۱۲، که ماده ای سفیدکننده است؛ نیترات کلسیم (Ca (NO۳)۲ .۴H۲O)، نوعی کود شیمیایی نیتروژن دار؛ کاربید کلسیم (CaC۲). که براثر واکنش با آب گاز اِتین (استیلن) آزاد می کند؛ سیانامید کلسیم(CaCN۲) که مادۀ اولیۀ بسیاری از ترکیبات دارویی، کودهای شیمیایی، و پلاستیک ها، ازجمله ملامین، است؛ سیانید کلسیم (Ca(CN)۲)، که در استخراج طلا و نقره و آبکاری به کار می رود. سایر ترکیبات کلسیم در پودرهای شیرینی پزی و پودرهای بتونۀ نقاشی کاربرد دارند.