غارهای یونگانگ

غارهای یونگانگ، که در نمای جنوبی تپه ای صخره ای در ۱۶ کیلومتری غرب شهر داتونگ در استان شانشی کنده شده اند، در چین باستان تشکیل معبدی بودایی را می داده اند. یونسکو این محل را برجسته ترین اثر هنر غاری بودایی در قرن های پنجم و ششم میلادی می نامد و در سال ۲۰۰۱ آن را در فهرست میراث جهانیش ثبت کرده است. این مجموعه شامل ۲۵۲ غار به همراه ۵۱۰۰۰ مجسمه در منطقه ای به مساحت ۱۸۰۰۰ مترمربع است. همچنین تعداد ۱٬۱۰۰ غار کوچکتر نیز درین مجموعه وجود دارد. در دوران دودمان مینگ بر فراز تپه ای که غارهای یونگانگ در آن کنده شده اند قلعه ساخته شد که هنوز پابرجا است.این تپه حدود ۷۹۰ متر طول و از ۹ تا ۱۸ متر ارتفاع دارد.غار ۱۲   غار ۱۲
پس از سقوط دودمان جین (۴۲۰–۲۶۵)، شمال چین تحت کنترل وی شمالی درآمد و ایشان شهر پینچنگ (داتونگ امروزی) را پایتخت خود قرار دادند و همچنین آیین بودایی را به عنوان دین رسمی خود پذیرفتند. آیین بودایی از طریق راه ابریشم شمالی به چین رسیده بود. راه ابریشم شمالی پایتخت باستانی چین شی آن را به غرب چین، کاشغر، و در نهایت امپراتوری پارت وصل می کرد.
اولین دورهٔ ساخت وساز غارهای یونگانگ حدود ۴۶۵ میلادی آغاز شد. پس از وقفه ای کوتاه کندن غارها در دورهٔ دوم ادامه یافت. با انتقال پایتخت وی به لوئویانگ در ۴۹۴ میلادی، حمایت امپراتور ازین ساخت وسازها پایان یافت، ولی حامی خصوصی دورهٔ سومی از ساخت وسازها در منطقه را آغاز کرد که تا ۵۲۵ میلادی طول کشید. در این سال به علت شورش هایی در منطقه ساخت غارهای یونگانگ برای همیشه متوقف شد.
پس از قرن ششم میلادی، غارهای یونگانگ مورد بی توجهی قرار گرفتند و استهلاک یافتند. در دودمان لیائو برخی مجسمه ها را تعمیر کردند و بین سال های ۱۰۴۹ و ۱۰۶۰ «ده معبد یونگانگ» را در نزدیکی آن ها برپا کردند، ولی این معابد ۶۰ سال بعد در آتشی از بین رفت. در ۱۶۵۱ میلادی (دودمان چینگ) بناهای چوبی جلوی غارهای ۵ و ۶ ساخته شد. مرمت ها و برنامه های محافظتی مدرن نیز از دههٔ ۱۹۵۰ میلادی آغاز شد.