معتز

المعتزبالله یا معتز (نام کامل وی: ابوعبدالله محمد بن المتوکل بن المعتصم بن الرشید المعتزبالله) خلیفه عباسی در بغداد بود که از سال ۸۶۶ تا ۸۶۹ فرمان راند. پس از برکناری ابوالعباس احمد مستعین، با او بیعت کردند و او در سال ۸۶۶ میلادی/ ۲۵۲ هجری به عنوان خلیفه مسلمانان برگزیده شد؛ در زمان پذیرش خلافت وی نوزده سال داشت. در سال اول خلافتش، اشناس ترک درگذشت. سرانجام، معتز در سن بیست و چهار سالگی به دست گروهی از ترکها کشته شد.
هرج و مرج در سامرا

[ویکی اهل البیت] معتز سیزدهمین خلیفه عباسی است. نام او زبیر یا محمد بود که بعد از پسرعمویش مستعین به خلافت رسید.
از بزرگترین جرائم او این بود که امام هادی علیه السلام را به شهادت رساند و چون ترس آن داشت که مؤید بر ضد او قیام کند، او را در لحاف مسموم پیچید و دو طرف آن را بست تا در 23 رجب مرد.
او پیوسته سرکردگان اتراک را می­کشت تا در روز مبعث سال 255هـ عده­ای به سرکردگی صالح ­بن وصیف دور معتز را گرفتند و توبیخ و سرزنش کردند و از او مطالبه­ٔ اموال کردند و او را از حجره بیرون کشیدند و در آفتاب گرم بپای داشتند که از شدت گرما تکیه بر یک پا می­کرد و او را پیوسته می­زدند تا این که در 27 رجب خود را از خلافت خلع کرد.
سپس سه روز به او آب و غذا ندادند تا مرد و به قولی دیگر او را با آب جوش تنقیه کردند. بعضی گفته­اند: او را پنج روز در گرمابه بدون آب و غذا حبس کردند و روز آخر آب نمک یا آب برفی به او دادند و به این سبب کشته شد.
عبدالحسین نیشابوری، تقویم شیعه.