خدری

خدری . [خ َ دِ ] (اِخ ) دهی است در نواحی قاین از نیم بلوک .

خدری .[ خ َ ] (اِخ ) نام تیره ای است از کورکور هفت لنگ ایل بختیاری . رجوع به جغرافیایی سیاسی کیهان ص 73 شود.

خدری . [ خ ُ ری ی ] (ص نسبی ) منسوب به خُدرَه . که نام گروهی از انصار باشد و از ایشانست : ابوسعید الخدری . (ازانساب سمعانی ) (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ).

خدری . [ خ َ دَ ] (ع ص ، اِ) دردیست که حس عضو باطل کند. (از آنندراج ) (از غیاث اللغات ). خدری یا وجع خدری یکی از پانزده درد است که دارای نامند. شیخ الرئیس در قانون در اصناف اوجاع التی لها اسماء گوید: سبب الوجع الخدری ؛ اما مزاج شدید البرد و اما انسداد مسام منافذ الروح الحساس الجاری الی العضو لعصب او امتلاءاوعیته . یکی از شارحین نصاب الصبیان گوید: دردیست که با آن درد چنان یافته شود که حس آن عضو نقصان پذیرفته یا باطل گشته و صاحب ذخیره ٔ خوارزمشاهی گوید: المی است گویی آن عضو خفته است . (یادداشت از مؤلف ).

خدری . [ خ ِ ] (ص نسبی ) منسوب به خِدَره که بطنی است از ذهل بن شیبان . (از انساب سمعانی ).

خدری . [ خ ِ دِ ] (اِخ ) دهی است از بخش شیب آب شهرستان زابل . واقع در 12هزارگزی شمال باختری سکوهه و 5هزارگزی باختر شوسه ٔ زاهدان به زابل . این ناحیه در جلگه واقع و آب و هوای آن گرم و معتدل با 117 تن سکنه ٔ فارسی و بلوچی زبان است . آب آن از رودخانه ٔ هیرمند است و محصولاتش غلات می باشد و اهالی آنجا به کشاورزی و گله داری گذران می کنند و راه آنجا مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

خدری . [ خ ِ دِ ] (اِخ ) دهی است از بخش شیب آب شهرستان زابل . واقع در سیزده هزارگزی شمال باختری سکوهه و هفت هزارگزی باختری شوسه ٔ زاهدان به زابل . این ناحیه در جلگه واقع است با آب و هوای گرم و معتدل و 188 تن سکنه ٔ فارسی و بلوچی زبان . آب آنجا از رودخانه ٔ هیرمند و محصولاتش غلات و لبنیات است . اهالی آنجا به کشاورزی و گله داری گذران می کنند و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

خدری . [ خ ِ دِ ] (اِخ ) دهی است ازبخش میان گنگی شهرستان زابل . واقع در 5هزارگزی جنوب ده دوست محمد نزدیک مرز افغانستان . این ناحیه در جلگه واقع است با آب و هوای گرم و معتدل و 177 تن سکنه ٔ فارسی و بلوچی زبان . آب آن از رودخانه ٔ هیرمند و محصولاتش غلات است و اهالی به کشاورزی گذران می کنند و راه آنجا مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

خدری . [ خ ِ دِ ] (اِخ ) نام دهی است از دهستان ترک شهرستان ملایر. واقع در 24هزارگزی شمال شهر ملایر و 15هزارگزی خاور راه شوسه ٔ ملایر به همدان . این ناحیه در جلگه واقع است با آب و هوای معتدل و مالاریایی و 372 تن سکنه ترکی و فارسی زبان . آب آن از قنات و محصولاتش غلات ، انگور و لبنیات است . اهالی به کشاورزی و گله داری گذران می کنند و از صنایع دستی زنان قالی می بافند. راه آنجا مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

خدری . [ خ ُ ] (اِخ ) سعدبن مالک بن سنان خدری انصاری خزرجی ، مکنی به ابوسعید از صحابیان و ملازمان پیغمبراسلام بود و در دوازده غزوه با پیغمبر بجنگ رفت و هزاروصدوهفتاد حدیث در صحیحین بدو منسوب است . وی بسال 74 هَ . ق . در مدینه وفات یافت . (رجوع به اعلام زرکلی ج 1 ص 366 شود). در تاریخ گزیده (ص 217 چ 1) از ابورافعبن سعدبن مالک بن سنان خدری نام برده شده که در 74 هَ .ق . درگذشته و 94 سال عمر داشته است . ظاهراً این دو خدری که در سال وفات و قسمتی از نام با هم مشترکند، یکی می باشند و صحیح در اینجا قول زرکلی است .

خدری . [ خ ُ ری ی ] (ع ص ، اِ) خر سیاه نر. (از منتهی الارب )(از تاج العروس ). || جای تاریک . || ابر سیاه . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).