کلمه جو
صفحه اصلی

تریتون

فرهنگ فارسی

یکی از خدایان دریا پسر نپتون و آمفیتریت ( اساطیر ) .

لغت نامه دهخدا

تریتون. [ ت ْ ت ُ ] ( اِخ ) یکی از خدایان دریا، در اساطیر یونان قدیم است. وی پسر پزئیدون و امفی تریت بود.

دانشنامه عمومی

تریتون ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
تریتون (قمر)
تریتون (اسطوره)
اچ ام اس تریتون (ان۱۵)
اچ دی ام اس تریتون (اف۳۵۸)
آروی تریتون
تریتون، جورجیا
یواس اس تریتون (وای تی-۱۰)

دانشنامه آزاد فارسی

تریتون (اخترشناسی). تِریتون (اخترشناسی)(Triton)
در اخترشناسی، بزرگ ترین قمر نپتون، به قطر ۲,۷۰۰ کیلومتر. هر۵.۸۸ روز یک بار در جهت پس رو یا برگشتی (شرق به غرب) و با فاصلۀ ۵۴هزار کیلومتر مداری را بر گرد نپتون طی می کند. زمان چرخش این قمر به دور محور خودش معادل با زمان گردش آن به دور نپتون است. این قمر اندکی بزرگ تر از سیارۀ پلوتون است و تصور می شود صورت ظاهر و ترکیب آن ها شبیه باشد. احتمال می رود تریتون در گذشته جسم مستقلی، مانند پلوتون، بوده، ولی نپتون آن را جذب و مهار کرده است. در ۱۸۴۶، اخترشناس بریتانیایی، ویلیام لاسل (۱۷۹۹ـ۱۸۸۰)، فقط چند هفته بعد از کشف نپتون، تریتون را کشف کرد. دمای سطح تریتون، چنان که کاوشگر فضایی وُیجر ۲ نشان می دهد، برابر ۳۸ درجه کلوین (۲۳۵ـ درجه سلسیوس)، و به این ترتیب سردترین نقطۀ شناخته شده در منظومۀ خورشیدی است. سطح تریتون با نیتروژن و متان منجمد پوشیده شده است. مقداری از این مواد بخار می شود و جوّ رقیقی را تشکیل می دهد که فشاری معادل۰.۰۰۰۰۱ فشار جو زمین در سطح دریاست. کلاهک قطبی جنوبی تریتون صورتی رنگ است. رنگ آن احتمالاً ناشی از تأثیر تابش خورشید بر یخِ متان است. تصور می شود رگه های تیرۀ روی تریتون از آبفشانهای نیتروژن مایع تشکیل شده باشند. سطح این قمر تعداد کمی دهانۀ برخوردی دارد. بزرگ ترین دهانه، با نام مازومبا، ۲۷ کیلومتر قطر دارد. تعداد کم دهانه ها حاکی از فوران و انجماد آب (آتشفشان سرد) است که منجر به محو بسیاری از دهانه های اولیه شده است.

تریتون (اسطوره). تِریتون (اسطوره)(Triton)
تِریتون
در اساطیر یونان، خدای مذکر دریا، با پایین تنۀ دلفین. پدرش پوسیدون و مادرش آمفیتریته، الهۀ دریا بود. از دیرباز او را درحال دمیدن در صدف حلزونی برای نازل کردن طوفان یا فرونشاندن آن تصویر کرده اند.

تریتون (موسیقی). تریتون (موسیقی)(tritone)
در موسیقی، فاصلۀ پنجم کاسته، دقیقاً نیم اکتاو، که در قرون وسطا آن را متضاد اخلاقی مطبوع بودنِ کامل اکتاو می دانند و «دیابُلوس این موزیکا» (شیطان در موسیقی) می خواندند. اهمیت یافتن این فاصله در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ به از میان بردن باقی ماندۀ بنیادهای تونالیته کمک کرد، که نمونۀ این مطلب را در پرلود بعدازظهر یک فون (۱۸۹۴) اثر دبوسی می توان دید.

پیشنهاد کاربران

پسر پوزئیدون و آمفیتریت پیام آور آب های پهناور است که به همراه آن ها در کاخی طلایی در اعماق دریا زندگی می نمود.
او به شکل یک مردماهی می ماند و دارای بالاتنه ای به شکل انسان و دمی همانند ماهی بود و در برخی تفاسیر دارای پاهایی به شکل سم اسب و شانه هایش از صدف پوشیده شده بودند.


کلمات دیگر: