طاهره صفارزاده

طاهره صفّارزاده، (۲۷ آبان ۱۳۱۵، سیرجان - ۴ آبان ۱۳۸۷، تهران)، شاعر، پژوهشگر و مترجم ایرانی قرآن بود. او از شاخص ترین شاعران قبل از انقلاب اسلامی بوده است و با بینش توحیدی، سیاسی و اجتماعی و زبان ساده و روان اشعار ماندگاری را بجای گذاشته است.

طاهره صفّار زاده (۵ نوامبر ۱۹۳۶، سیرجان - ۲۵ اکتبر ۲۰۰۸، تهران) شاعر، مقاله نوس، داستان نویس، مترجم و مؤلف ایرانی بود.
• «همسایه امنماد مردم شهر است هر صبحآهسته پلکان را در ذهن می شمارد و در وسط پلکان گره به کرواتش می بندد و راه را می بنددهمسایه اممؤدب و سنگینمثل عروسک های سنتی و محجوباز زیر چشم کمین کرده استکه داماد بخت در حرکت همیشگی تاریخاز راه التفات بیابد و آن نمونهٔ کسل و راکد را بدل به شور کند بدل به خوشبختی.»

[ویکی شیعه] طاهره صفّارزاده، (۱۳۱۵-۱۳۸۷ش) از شاعران، نویسندگان و مترجمان شیعه. در ۲۰۰۶م از سوی سازمان نویسندگان آفریقا و آسیا به عنوان شاعر مبارز و زن نخبه و دانشمند مسلمان، برگزیده شد. از وی آثار بسیاری از جمله ترجمه های قرآن و شعر بر جای مانده است.
طاهره صفارزاده در ۲۷ آبان ۱۳۱۵ش در سیرجان زاده شد. وی پدر و مادرش را در کودکی از دست داد و مادربزرگش سرپرستی او را بر عهده گرفت. او در ۱۳۴۹ به استخدام دانشگاه شهید بهشتی درآمد. در ۱۳۵۸ با عبدالوهاب نورانی وصال، ازدواج کرد.
وی در آبان ۱۳۸۷ بر اثر بیماری درگذشت. در پی درگذشت او پیام تسلیتی از سوی رهبر انقلاب اسلامی ایران صادر شد و پیکرش در امامزاده صالح در تجریش تهران به خاک سپره شد.