سواره

سوار، کسی که سواربراسب است، سوارکار، سواربودن، سرشب، اول شب، مهمانی درشب باموسیقی ورقص
( اسم ) مهمانی شبانه که توام با رقص و موسیقی باشد شب نشینی .
دهی است از دهستان چرام بخش کهکیلویه شهرستان بهبهان

(سَ رِ ) (ص . اِ. ) ۱ - سوار. ۲ - (ق . ) مقابل پیاده . ~
(سُ رِ ) [ فر. ] (اِ. ) مهمانی شبانه همراه با رقص و موسیقی ، شب نشینی مجلل .

سواره. [ س َ رَ / رِ ] ( ص ، ق ) مقابل پیاده به معنی سوار : لازم باد بر من زیارت خانه خدا که میان مکه است سی بار پیاده نه سواره. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 319 ).
چو پیش عاقلان جانت پیاده ست
نداری شرم از این رفتن سواره.بر اسب توبه سواره شوم مبارزوار
بس است رحمت ایزد فراخ میدانم.عامی متعبد پیاده رفته [ است ] و عالم متهاون سوار خفته. ( گلستان چ یوسفی ص 184 ).
همت بلنددار که با همت بلند
هر جا روی به توسن گردون سواره ای.چون طفل نی سواره بمیدان روزگار
در چشم خود سواره ولیکن پیاده ایم. || بیماری که زود به هلاکت انجامد. مرض حاد. مزمن. سل سواره. ( یادداشت بخط مؤلف ).
- امثال :
سواره از پیاده خبر ندارد.
- یکسواره ؛ یکه و تنها :
مهر پیوسته یکسواره بود
ماه باشد که به استاره بود.شه چو تنگ آمدی ز تنگی کار
یکسواره برون شدی به شکار.- بخت سواره ؛ خدا بختی سواره نصیب این دخترکند.

---

سواره. [ س َ رِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان چرام بخش کهکیلویه شهرستان بهبهان. دارای 180 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات ، پشم و لبنیات. شغل اهالی زراعت و حشم داری است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1 ).

۱. کسی که سوار بر اسب یا مرکب دیگر باشد، سوار.
۲. (قید ) در حال سوار بودن، به حالت سواری.
مهمانی در شب که همراه با موسیقی و رقص است.