دیابت بی مزه

دیابت بیمزه (به انگلیسی: diabetes insipidus) یک اختلال نادر در سیستم هورمونی است که در آن اغلب کمبود هورمون آنتی دیورتِیک (ضدادراری) (ADH) که به طور طبیعی از هیپوفیز ترشح می شود را داریم. این اختلال هیچ ارتباطی با افزایش قند خون ندارد و فقط به خاطر افزایش حجم ادرار با دیابت مشابهت دارد. این کمبود می تواند به علل زیر ایجاد شود: صدمه به سر که منجر به آسیب رسیدن هیپوفیز شود، تومور هیپوفیز، سایر تومورهای مغزی که به هیپوفیز فشار وارد آورند، عفونت مغز مثل آنسفالیت یا منژیت، یکی از عوارض شایع پس از جراحی هیپوفیز، خونریزی درون جمجمه، آنوریسم (بیرون زدن دیواره رگ ها). سایر علل دیابت بی مزه بیماری کلیه (دیابت نفروژنیک که کلیه به هورمون ADH پاسخ نمی دهد) و حاملگی (که جفت وازوپرسیناز ترشح می کند) و Dipsogenic (که نقص در هیپوتالاموس است) می باشند .SIADH:سندروم ترشح نابجای هورمون ضد ادراری:ترشح فیزیولوژی وازوپرسین از بخش خلفی هیپوفیز به طور طبیعی سرکوب می شود.
دورلند فرهنگ پزشکی. تهران
ویکی پدیای انگلیسی
فیزیولوژی ویلیام
مرکز تحقیقات غده درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران «دیابت بی مزه»
موسوی نیک «تحقیق دیابت بی مزه»
برخورداری م. م «کنفرانس دیابت بی مزه دانشکده پزشکی کرمان»
عوارض بیمار شامل، بی آبی و عدم تعادل الکترولیت ها است.بی آبی:به استثنای پلی دیپسی اولیه، که سبب می شود مقدار زیادی آب دربدن حبس شود، دیابت بی مزه ممکن است سبب شود بدن مقدار بسیار کمی آب برای عملکرد مناسب دراختیار داشته باشد و به این جهت بی آبی پدید آید. بی آبی سبب بروز حالت های زیر می شود:خشکی دهان، ضعف عضله، کاهش فشارخون: هیپوتانسیون (hypotension)، افزایش سدیم خون: هیپرناترمی (hypernatremia)، گود رفتن چشمان، تب، سر درد، تند شدن سرعت قلب، کاهش وزن.عدم تعادل الکترولیت ها:دیابت بی مزه ممکن است سبب بروز عدم تعادل الکترولیت ها شود. الکترولیت electrolyteها املاح معدنی موجود در خون (مثل سدیم و پتاسیم) هستند که تعادل مایعات را در بدن حفظ می کنند. عدم تعادل الکترولیت ها سبب بروز نشانه می شود، ازجمله:خستگی یا بی حالی ـ تهوع ـ ازدست دادن اشتها ـ دردهای عضله
تشنگی زیاد، دفع مقدار زیادی ادرار رقیق و بدون رنگ (تا ۱۵ لیتر در روز)، خشکی دست ها، یبوست و پرنوشی .پرخواران و کودکان خردسالی که دچار دیابت بی مزه هستند ممکن است دارای شناسه ها و نشانه های زیر باشند:گریه کردن آرام نشدنی یا بهانه گیری بدون توجیه، خیس بودن غیرمعمولی کهنه قنداق، تب، استفراغ یا اسهال، پوست خشک با اندام های انتهایی سرد، تأخیر رشد، کاهش وزن
چندین روش آزمایشگاهی برای تشخیص وجود دارد. مثل :آزمایش وزن مخصوص ادرار، اندازه گیری سدیم و پتاسیم، تصویر برداری از نوروهیپوفیز، تست محرومیت از آب.

دیابت بی مزه (diabetes insipidus)
نوعی بیماری متابولیک، ناشی از آسیب دیدن نوروهیپوفیز. باعث ترشح ناکافی هورمون ضد ادرار و درنتیجه، دفع مقادیر فراوان ادرار می شود و ممکن است به کم آبی بدن منجر شود. هورمون ضد ادرار در هیپوتالاموس ساخته و از نوروهیپوفیز ترشح می شود. این هورمون باعث بازجذب آب در لوله های ادراری کلیه و درنتیجه، کاهش حجم ادرار و حفظ آب بدن می شود. کم آبی حاصل از دفع فراوان ادرار باعث احساس ضعف و تشنگی شدید می شود که گاه با اشتهای زیاد همراه است. ابتلا به دیابت بی مزه ممکن است ارثی یا اکتسابی باشد. آسیب های کلیوی نیز ممکن است حالت مشابهی را سبب شوند (دیابت بی مزه کلیوی).