اولان باتور
فارسی به انگلیسی
دانشنامه عمومی
اولان باتور (اولان باتار) (به مغولی: Улаанбаатар و ᠤᠯᠠᠭᠠᠨᠪᠠᠭᠠᠲᠤᠷ) پایتخت و بزرگ ترین شهر مغولستان است.
جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۸ میلادی، بیش از یک میلیون نفر بوده است.
اولان باتور در سال ۱۶۳۹ میلادی به عنوان صومعه ای برای چادرنشینان بودایی بنیاد شد و از سال ۱۷۷۸ در محل کنونی اش یعنی پیوندگاه دو رود تول و سلبه به صورت سکونتگاهی دائمی درآمد. پیش از این تاریخ، این سکونتگاه ۲۸ مرتبه تغییر مکان داد و هر بار نقطه ای جدید را طی مراسمی دینی برای آن برمی گزیدند. در سده بیستم کارخانه های زیادی در این شهر تأسیس شدند.
اولان باتور مرکز فرهنگی، صنعتی و اقتصادی مغولستان می باشد. این شهر همچنین مرکز شبکهٔ راه های مغولستان است و در مسیر راه آهن سراسری سیبری و شبکه راه آهن چین قرار گرفته است. امروزه آلودگی هوا در این شهر بالا است و علت آن سوزاندن هیزم و زغال سنگ در منازل طی زمستان های سرد اولان باتور است. این آلودگی در زمستان ها گاه چنان زیاد است که مانع دید کافی هواپیماها برای فرود در فرودگاه این شهر می شود.
جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۸ میلادی، بیش از یک میلیون نفر بوده است.
اولان باتور در سال ۱۶۳۹ میلادی به عنوان صومعه ای برای چادرنشینان بودایی بنیاد شد و از سال ۱۷۷۸ در محل کنونی اش یعنی پیوندگاه دو رود تول و سلبه به صورت سکونتگاهی دائمی درآمد. پیش از این تاریخ، این سکونتگاه ۲۸ مرتبه تغییر مکان داد و هر بار نقطه ای جدید را طی مراسمی دینی برای آن برمی گزیدند. در سده بیستم کارخانه های زیادی در این شهر تأسیس شدند.
اولان باتور مرکز فرهنگی، صنعتی و اقتصادی مغولستان می باشد. این شهر همچنین مرکز شبکهٔ راه های مغولستان است و در مسیر راه آهن سراسری سیبری و شبکه راه آهن چین قرار گرفته است. امروزه آلودگی هوا در این شهر بالا است و علت آن سوزاندن هیزم و زغال سنگ در منازل طی زمستان های سرد اولان باتور است. این آلودگی در زمستان ها گاه چنان زیاد است که مانع دید کافی هواپیماها برای فرود در فرودگاه این شهر می شود.
wiki: اولان باتور
دانشنامه آزاد فارسی
اولان باتور (Ulan Bator)
(یا: اورگا، تا ۱۹۲۴؛ به زبان مغولی بهادر یا قهرمان سرخ) پایتخت و بزرگ ترین شهر مغولستان، در شمال کشور، در درّۀ رود تول، در کوه های خِنتی، با ۸۰۴,۲۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). صنایع آن شامل تولید ماشین آلات، داروسازی، قالی بافی، نسّاجی، کفش، و بسته بندی گوشت است. مرکز شبکۀ جاده ای و راه آهن مغولستان است و به راه آهن های سراسری سیبری و چین متصل شده است. اولان باتور در ۱۶۳۹ به منزلۀ صومعۀ داخوره، خاستگاه لاماییمذهب بودایی تبتی، احداث، و به اقامتگاه کاهن بزرگ یا بودگو ـ گگن تبدیل شد. این شهر که کنار جادۀ کاروان رو بین روسیه و چین قرار داشت، به ویژه از قرن ۱۹، به مرکز دادوستد تبدیل شد. مغولستان در ۱۹۱۱ کشوری مستقل، و اورگا پایتخت آن بود، اما در ۱۹۲۴ با نام جمهوری خلق مغولستانبه بخشی از اتحاد شورویتبدیل شد و نام سابق شهر (اورگا)به اولان باتور تغییر یافت. در دوران شوروی، مذهب نادیده گرفته شد، اما از زمان استقلال دوبارۀ مغولستان (۱۹۹۱)، بیش از ۱۰۰ صومعه بازگشایی شدند. بناهای مهم اولان باتور عبارت اند از صومعۀ بودای زنده، دانشگاه ملی چویبالسان مغولستان(۱۹۴۲)، و آکادمی علوم مغولستان.
(یا: اورگا، تا ۱۹۲۴؛ به زبان مغولی بهادر یا قهرمان سرخ) پایتخت و بزرگ ترین شهر مغولستان، در شمال کشور، در درّۀ رود تول، در کوه های خِنتی، با ۸۰۴,۲۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). صنایع آن شامل تولید ماشین آلات، داروسازی، قالی بافی، نسّاجی، کفش، و بسته بندی گوشت است. مرکز شبکۀ جاده ای و راه آهن مغولستان است و به راه آهن های سراسری سیبری و چین متصل شده است. اولان باتور در ۱۶۳۹ به منزلۀ صومعۀ داخوره، خاستگاه لاماییمذهب بودایی تبتی، احداث، و به اقامتگاه کاهن بزرگ یا بودگو ـ گگن تبدیل شد. این شهر که کنار جادۀ کاروان رو بین روسیه و چین قرار داشت، به ویژه از قرن ۱۹، به مرکز دادوستد تبدیل شد. مغولستان در ۱۹۱۱ کشوری مستقل، و اورگا پایتخت آن بود، اما در ۱۹۲۴ با نام جمهوری خلق مغولستانبه بخشی از اتحاد شورویتبدیل شد و نام سابق شهر (اورگا)به اولان باتور تغییر یافت. در دوران شوروی، مذهب نادیده گرفته شد، اما از زمان استقلال دوبارۀ مغولستان (۱۹۹۱)، بیش از ۱۰۰ صومعه بازگشایی شدند. بناهای مهم اولان باتور عبارت اند از صومعۀ بودای زنده، دانشگاه ملی چویبالسان مغولستان(۱۹۴۲)، و آکادمی علوم مغولستان.
wikijoo: اولان_باتور
کلمات دیگر: