طغرل سوم

طغرل سوم یا طغرل بن ارسلان ملقب به «رکن الدنیا و الدین ابو طالب طغرل بن ارسلان قسیم امیرالمؤمنین» از خاندان ترکان سلجوقی در ۵۷۱ ق / ۱۱۷۵ م، پس از مرگ پدر، جانشین او و بر تخت شاهی جلوس کرد.
قدرت اتابک ایلدگز هم پس از مرگ او به پسرانش محمد جهان پهلوان و عثمان قزل ارسلان رسید و آنها در جلوس طغرل بن ارسلان وی را همچون برادر زاده خویش تحت حمایت گرفتند. طغرل در آغاز پادشاهی با تدبیر و اندیشه وزیر خود، بر مشکلات و سختیها فائق آمد و توانست برای مدت یک دهه آسوده خاطر امارت کند،
چه پدران و نیاکان وی، کشوری آباد و پر نعمت و گنجینه های گرانبها و خزانه سرشار برای او بر جای گذاشته بودند. اتابک ایلدگز در ظرف مدت یک ماه، فارس و اصفهان را از بودن سرکشان و شورشیان پاک ساخت و پادشاه انجاز را که به تصرف آذربایجان علاقه داشت، بر جای خود نشاند. حکومت بغداد نیز با بودن اتابک و کاردانی وی به هیچ وجه نتوانست در ناتوان کردن طغرل به روش دیرینه خلفا اقدامی کند و روز به روز پایه های دولت طغرل استواری بیشتری می یافت.

طُغْرُلِ سوم (۵۶۴ـ ری ۵۹۰ق)
(ملقب به رُکْن الدّین ابوطالب) آخرین سلطان سلسلۀ سلاجقۀ عراق (حک: ۵۷۱ ـ ۵۹۰ ق). پسر اَرسلان بن طُغْرل بود و بعد از پدر با کوشش اتابک جهان پهلوان به سلطنت رسید. با برادرش، قِزِل اَرْسلان، که اتابک اعظم نیز بود، اختلاف پیدا کرد که به جنگ و شکست و سپس فرار قزل ارسلان به آذربایجان انجامید (۵۸۴ ق). پس از چندی، دوباره میان ایشان جنگی درگرفت که به پیروزی قزل ارسلان انجامید که درنتیجۀ آن ، طغرل را دربند کشید. اما قزل ارسلان در ۵۸۷ ق، ظاهراً با دسیسه چینی اطرافیان، ازجمله قتیبه خاتون همسر اتابک جهان پهلوان، کشته شد و طُغْرُل از بند برادر آزاد شد و به عراق رفت . سرانجام در جنگ با سلطان تَکش خوارزمشاه ، در ری قُتْلُغْ اینانْج، پسر اتابک جهان پهلوان، طغرل را که مست بود کشت. با کشته شدن وی عراق ضمیمه قلمرو خوارزمشاهیان شد.