ویگن

دردریان، کارو. برادرم ویگن. مرجان. شابک ۹۶۴-۷۵۶۳-۱۳-۲.
ویگن دِردِریان (به ارمنی: Վիգէն Տէրտէրեան) با نام هنری «ویگن» (زادهٔ ۲ آذر ۱۳۰۸ – درگذشتهٔ ۴ آبان ۱۳۸۲) خوانندهٔ موسیقی سبک های جاز و پاپ و هنرپیشهٔ فیلم در سال های ۱۳۵۱–۱۳۳۴ خورشیدی، از ایرانیان ارمنی تبار بود.
او یکی از نخستین خواننده های ایران بود که با گیتار در صحنه ظاهر شد و ایرانیان او را به عنوان «سلطان جاز» می شناختند او هنرمندی بود که از همان ابتدا با سبکی نو وارد دنیای موسیقی پاپ شد و همین امر رفته رفته بر معروفیتش افزود. ویگن علاوه بر موسیقی در زمینهٔ سینما نیز فعالیت داشت و در سال های دهه های سی و چهل خورشیدی در چند فیلم سینمایی نقش آفرید.
بخش نخست فعالیت خوانندگی وی در «عصر طلایی موسیقی پاپ ایرانی» یعنی از اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی تا زمان انقلاب ۱۳۵۷ (۱۹۷۹ میلادی) بود که وی مجبور به ترک ایران شد و بخش دوم آن از نیز زمان مهاجرتش به ایالات متحده آمریکا آغاز گشت که تا زمان درگذشتش در سال ۱۳۸۲ ادامه یافت.

ویگن (نام کوچک). ویگن (به ارمنی: Վիգեն) نام کوچک مردانه رایج در میان ارمنیان می باشد و ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
ویگن بابیکیان
ویگن چالدرانیان
ویگن دردریان با نام هنری ویگن
ویگن داوودی
ویگن زینعلی
ویگن کاراپتیان

ویگِن (همدان 1308ـ امریکا 1382ش)
(نام اصلی: ویگن دردریان (کشیشیان)) خوانندة ایرانی موسیقی پاپ. در خانواده ای از ارامنة مهاجر به دنیا آمد. در نوجوانی با عضویت در دسته کُر کلیسا، دریافت که صدایش برای خوانندگی مناسب است و برای رشد امکانات آن به خودآموزی و تمرین مداوم پرداخت. در 1328 با اجرای ترانۀ مهتاب، و در 1334 با شرکت در فیلم چهارراه حوادث (به کارگردانی ساموئل خاچیکیان) به شهرت رسید. در 1335 به واسطة دو روزنامه نگار، حسین وحیدی و سیامک پورزند، به رادیو تهران راه پیدا کرد و در کمتر از دو سال، محبوب ترین خوانندة موسیقی جوانان شد و لقب «سلطان جاز ایران» را گرفت. صدای گرم و قوی، صمیمیت در بیان احساس، مردم داری، داشتن سابقه ورزشی و چهره و اندام متناسب و قابلیت اجرای ترانه های متنوع از فرهنگ های گوناگون (از محلی خراسانی تا شانسون های فرانسوی) موجب محبوبیت او شد. موقعیت ویگن تا حدود بیست سال ثابت ماند و پس از آن همچون نمادی از سال های خوش گذشته و پیوند بین ایرانیان ارمنی و ایرانیان غیرارمنی، شد. در فیلم های گوناگونی بازی کرد. از معدود خوانندگانی بود که هم در موسیقی روز (پاپ) و هم در موسیقی های «رسمی» و سنگین مثل برنامة گل ها، آواز می خواند. بعد از مهاجرت به امریکا در 1355، به سبب محرومیت از همکاری با آهنگ سازان و ترانه سرایان برجسته، کیفیت آثار او نیز با سال های 1335ـ1350 قابل مقایسه نبود؛ اگرچه، کیفیت صدای او حفظ شده بود. از ویگن حدود 600 ترانه ضبط شده باقی مانده است؛ از آن جمله است: مهتاب، رقیب، بهار من کجایی، دل دیوانه که مشخصات سازندگان آن ها دقیق ثبت نشده است.
78010200